Εγκληματικές πράξεις κατά του τραπεζικού συστήματος

Πρώτα θα έρθει η αποκήρυξη του λαϊκισμού και μετά θα έρθει η υγιή ανάπτυξη και ο ορθολογικός τρόπος παραγωγής, αποταμίευσης και κατανάλωσης

.

Εγχειρίδιο αποτροπής εγκληματικών πράξεων κατά του τραπεζικού συστήματος αποτελούν τα διαδραματιζόμενα στο διάστημα από τα τέλη  Μάιου του 2014 και ως  την έναρξη της τραπεζικής αργίας στα τέλη Ιουνίου 2015.

Θέτουμε ως αρχικό ορόσημο τον Μάιο του 2014 διότι τότε το εγχώριο τραπεζικό σύστημα είχε μηδενίσει την εξάρτηση από τον μηχανισμό έκτακτης χρηματοδότησης  – ELA αποδεικνύοντας ότι η βελτίωση των συνθηκών είχε αποκτήσει ισχυρό υπόβαθρο ανάδειξης μιας νέας και ελπιδοφόρου περιόδου.

Η σταθεροποίηση της οικονομίας ήδη είχε επιτευχτεί και οι περισσότεροι ασπάζονταν την προοπτική της σταδιακής βελτίωσης των συνθηκών. Στην ουσία οι τράπεζες λειτουργούσαν ως προπομπός μιας νέας εποχής.

Στα τέλη Μαΐου 2014 είχαν επιστρέψει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα –ΕΚΤ ρευστότητα 85 δις € ή το 63% αυτής που είχαν αντλήσει στο χειρότερο σημείο της κρίσης, τον Ιούνιο του 2012.

Είχαν λάβει 25 δις € στα πλαίσια της πρώτης ανακεφαλαιοποίησης, σε μορφή  ομολόγων του EFSF τα οποία κατέθεταν ως εγγύηση – collateral για την λήψη ρευστότητας απευθείας από την ΕΚΤ, είχαν λάβει επιπλέον 15 δις € ομόλογα του EFSF για την κάλυψη του κακού τμήματος των τραπεζών που απορροφούσαν και τα οποία κατέθεταν επίσης ως εγγυήσεις για τη  λήψη ρευστότητας, είχαν την τύχη να δουν τις καταθέσεις να αυξάνονται, είχαν στα πλαίσια της  απομόχλευσης μειώσει το δανειακό τους χαρτοφυλάκιο  ενώ είχαν προχωρήσει και σε ομολογιακές εκδόσεις περίπου 5 δις €.

Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την εξάλειψη της  ανάγκης  χρηματοδότησης  από τον ELA και φυσικά την μείωση του κόστους άντλησης κεφαλαίων κατά 150 μονάδες βάσης.

Να θυμίσουμε ότι το ανώτατο επίπεδο εξάρτησης από τον ELA ήταν τον Οκτώβριο του 2012 όταν είχε φθάσει στα επίπεδα των 122,8 δις €, οπότε με μηδενισμό της εξάρτησης στα τέλη Μαΐου 2014 είχε στην ουσία συντελεσθεί ένα μικρό θαύμα.

Οι τράπεζες το καλοκαίρι του 2014 είχαν επιπλέον επιτύχει την προσαρμογή αναφορικά με την άντληση ρευστότητας από την ΕΚΤ που συμβατικά είχαν τη υποχρέωση να πετύχουν στα τέλη του 2017.

Το 2017 θα έπρεπε η ρευστότητα που αντλούσαν από τη κεντρική τράπεζα να μην υπερέβαινε το 15% του ενεργητικού τους, το καλοκαίρι του 2014 το αντίστοιχο ποσοστό έφθανε το 13%.

Η εξέλιξη ήταν θετικότατη, αφού η κανονικότητα στη άντληση κεφαλαίων επέστρεφε και μαζί της επέστρεφε η αξιοπιστία και η φερεγγυότητα των ελληνικών τραπεζών στην σχέση τους με τις αγορές. Η φερεγγυότητα φυσικά απελευθέρωνε και εγγυήσεις – collaterals.

Για παράδειγμα για την άντληση τον Αύγουστο του 2014 περίπου 44,6 δις € απευθείας από την ΕΚΤ είχαν χρησιμοποιηθεί εγγυήσεις 93 δις €, ενώ  για την άντληση 135,6 δις € τον Ιούνιο του 2012 είχαν χρησιμοποιηθεί εγγυήσεις 264 δις € .

Στις αρχές  Δεκεμβρίου  2014 είχαμε φτάσει σε σημείο που η ΕΚΤ λόγω της αναγνώρισης της επιστροφής στην κανονικότητα να προχώρα στην μειώσει του κουρέματος των τίτλων που δίνονταν ως εγγυήσεις.

Δηλαδή για τις ίδιες εγγυήσεις δίδονταν περισσότερα κεφάλαια, αφού αναφορικά με τα έντοκα το κούρεμα μειώνονταν από το 15 % στο 6,5%, για τα  βραχυπρόθεσμα ομόλογα 2-3 ετών  το κούρεμα μειώνονταν από τα επίπεδα του 33% στο 11% και για τα μακροπρόθεσμα ομόλογα από 60% στο 40%.

Στην ουσία η βελτίωση των συνθηκών ρευστότητας άνοιγε το δρόμο για την καλυτέρευση των όρων χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας.

Όλα συνέτειναν στην επιστροφή των  θετικών ρυθμών πιστωτικής επέκτασης μετά από αρκετά χρόνια συρρίκνωσης τους και άρα στην θεμελίωση θετικών ρυθμών ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία.

Όμως με υπαιτιότητα του πολιτικού κόσμου της χώρας και ειδικότερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του ΣΥΡΙΖΑ, που με άξονα πίεσης την αδυναμία εκλογής Πρόεδρου Δημοκρατίας από τη τότε βουλή προεξοφλούσε πρόωρες εκλογές οι  τράπεζες ήταν αναγκασμένες να θυμίσουν ξανά σε όλο τον κόσμο τον μύθο του Σίσυφου.

Αποτέλεσμα οι πιεστικές συνθήκες ρευστότητας να επιστρέψουν και στα μέσα Δεκεμβρίου τα πρώτα αιτήματα για χορήγηση ρευστότητας από τον ELA να είναι ξανά γεγονός, ενώ την ίδια περίοδο δόθηκε 2μηνη παράταση στο ελληνικό μνημόνιο μέχρι 28 Φεβρουαρίου 2015.

.

.

Η ρευστή πολιτική κατάσταση και το όργιο φημών οδηγούσε στην συρρίκνωση των καταθέσεων ενώ η πίεση που ασκούνταν στις τράπεζες για αγορά εντόκων γραμματίων δημιουργούσε την εικόνα της γρήγορης επιδείνωσης των συνθηκών.

Στις 25 Ιανουαρίου ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει την διακυβέρνηση της χώρας και η εποχή της ακατάσχετης φλυαρίας με σταρ τον ιδιοτελώς και αντεθνικά κινούμενο υπουργό οικονομικών Βαρουφάκη αρχίζει και μαζί της ξεκίνα η 5μηνη διάλυση της οικονομίας.

Οι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης τελειώνουν και η οικονομία από το δεύτερο τρίμηνο του έτους ξαναπερνούσε σε ύφεση, η ανεργία αυξάνονταν και πάλι ενώ η εσωτερική στάση πληρωμών τραυματίζει θανάσιμα την πραγματική οικονομία.

Στις 4 Φεβρουαρίου 2015 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) αποφάσισε νωρίτερα από την λήξη της παράτασης του Μνημονίου (28 Φεβρουαρίου) να διακόψει την άμεση παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες μη δεχόμενη ως εγγύηση από τις 11 Φεβρουαρίου τα ελληνικά assets για την παροχή ρευστότητας.

Παρά την τρίτη παράταση μέχρι 30 Ιούνιου 2015  τίποτα δεν άλλαξε, η φλυαρία συνεχίζονταν και οι ατέρμονες διαπραγματεύσεις με τους εταίρους  έδιναν υπόβαθρο στον λαϊκισμό να θριαμβεύει.

Η  απραξία των υπουργών  είχε ως αποτέλεσμα ο λογαριασμός για το εγχώριο πιστωτικό σύστημα να πάρει διαστάσεις πλήρους ασφυξίας.

Κόστος ιδιαίτερα μεγάλο που επικεντρώνονταν σε δυο κατά βάση παράγοντες, τις εκροές καταθέσεων και στην αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Οι εκροές δημιουργούσαν προβλήματα ρευστότητας και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια  προβλήματα κεφαλαιοποίησης, δηλαδή αναδεικνύονταν   τα δυο βασικά  τραπεζικά προβλήματα που η διόγκωση τους μπορούσε να οδηγήσει στην πλήρη κατάρρευση του πιστωτικού συστήματος.

Χωρίς πρόγραμμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας από την τρόικα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν είχε ελπίδες επιβίωσης. Αυτό απεδείχθη περίτρανα όταν στις 30 Ιουνίου 2015 έληξε και η 4μηνη παράταση του δεύτερου μνημονίου.

Άμεσο αποτέλεσμα το κλείσιμο των τραπεζών και η έναρξη των capital controls στις 29 Ιουνίου. Το εγχώριο τραπεζικό σύστημα ζούσε πρωτόγνωρες καταστάσεις, καταστάσεις χώρας σε πλήρη κατάρρευση. Ο πολιτικός κόσμος έχει μεγάλες ευθύνες. Το λάθος της Νέας Δημοκρατίας  ήταν ότι δεν τελείωσε με τα μνημόνια.

Εάν είχε υπερβάλει εαυτό, εάν είχε κλείσει μέχρι το τέλος του 2014 την αξιολόγηση κλείνοντας τα αυτιά στις σειρήνες του λαϊκισμού και της αριστερόστροφης φλυαρίας, εάν είχε εισπράξει την δόση των 7,2 δις €, τότε η ιστορία μπορεί να γράφονταν διαφορετικά.

Με τα ΕΑΝ βέβαια δεν γράφετε η ιστορία, όμως αν είχαν γίνει όλα τα παραπάνω και η Ελλάδα έμπαινε στο 2015 έχοντας κλείσει τις υποχρεώσεις των μνημονίων με την προαιρετική πιστωτική γραμμή και με τις αγορές έτοιμες να την χρηματοδοτήσουν ξανά, τότε πράγματι, η Ελλάδα θα ήταν μια διαφορετική χώρα. Η ΝΔ φέρει ευθύνη που δεν έκανε πράξη το αυτονόητο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχων την ηθική ευθύνη της πρόκλησης πρόωρων εκλογών βασιζόμενη στην αδυναμία της βουλής να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας, και κυρίως της υπόθαλψης κάθε πράξης τύπου ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ για μια ολόκληρη 4ετια όσο βρίσκονταν στην αντιπολίτευση έφερε τεράστια ευθύνη η οποία γίνονταν μεγαλύτερη όταν από την στιγμή που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας δεν κατενόησε άμεσα ότι δεν ήταν πλέον το περιθωριακό κόμμα του 3,7%.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση με σημαία το κούρεμα του χρέους και το σκίσιμο των μνημονίων. Μετά τις εκλογές κόμπαζε ότι δεν θα μιλά με την τρόικα και ότι το προεκλογικό του πρόγραμμα θα υλοποιηθεί στο ακέραιο. Με τις πρακτικές του έφερε την διάλυση και τη ταπείνωση ενός ολοκλήρου λαού.

Ο αμοραλισμός και η ιδιοτέλεια  των κινήσεων Βαρουφάκη καθόλη την διάρκεια που προηγήθηκε της συμφωνίας της 13 Ιούλιου για την λήψη του νέου δανείου των 85 δις € θα πρέπει να διερευνηθεί αφού ακόμη και η αμέλεια έχει ποινικές επιπτώσεις πόσο μάλλον η εσκεμμένη διάλυση του οικονομικού και τραπεζικού συστήματος. Φυσικά ευθύνες έχει και ο απλός ψηφοφόρος που πρέπει επιτέλους να απορρίψει  τον λαϊκισμό.

Είναι  αδιανόητο όταν έχει ήδη γευτεί τα αποτελέσματα του ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, να πιστεύει στο σκίσιμο των μνημονίων  και στις μαγικές λύσεις διαγραφής των χρεών και  να υπερψηφίζει σε ποσοστά άνω του 61% παρδαλά δημοψηφίσματα.

Όλοι αυτοί που ψηφίζουν θεοποιώντας τις εύκολες λύσεις είναι οι ίδιοι που   ρωτούν πότε θα λήξουν τα capital controls. Όλοι αυτοί  δεν έχουν παρά να ρωτήσουν τον εαυτό τους εάν εμπιστεύονται το τραπεζικό σύστημα. Το χρήμα είναι  στην ουσία ένα κομμάτι χαρτί, εκείνο που του δίνει αξία είναι η πίστη, η εμπιστοσύνη.

Χωρίς αυτά δεν υπάρχει τίποτα. Πρώτα επομένως θα έρθει η πίστη και μετά η άρση των capital controls. Πρώτα θα έρθει η αποκήρυξη του λαϊκισμού και η αλλαγή νοοτροπίας και μετά θα έρθει η υγιή ανάπτυξη και ο ορθολογικός τρόπος παραγωγής, αποταμίευσης και κατανάλωσης.

Διαφορετικά ο μύθος του Κορίνθιου Βασιλιά Σίσυφου θα επαναλαμβάνεται κατά  διαστήματα, ακυρώνοντας τις θυσίες και προκαλώντας δράματα οικογενειακά και εθνικά.