Η ακολουθούμενη πολιτική επί πολλές δεκαετίες και τα όποια αποτελέσματά της αποδείχθηκαν στην πράξη, για μία ακόμη φορά και με ανάλογη ένταση.
Μέχρι τώρα είχαμε συνηθίσει, να μιλάμε για την εκλογική αποχή και την απαξία, κυρίως των νέων ανθρώπων, στο πολιτικό γίγνεσθαι. Προσφάτως, γίναμε αποδέκτες μίας ακόμη τέτοιας συμπεριφοράς και συγκεκριμένα, για ένα ποδοσφαιρικό θέμα υπήρξε η μέγιστη δυνατή κινητοποίηση φιλάθλων, πολιτικών, διοικήσεων σωματείων κοκ. και το θέμα μονοπώλησε και θα μονοπωλεί το κοινωνικό ενδιαφέρον.
Της Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου
Αντιστοίχως, υπάρχει κάποιο από τα πολιτικά κόμματα, που να έχει την δυνατότητα εντός ολίγων ωρών, να κινητοποιήσει σε μέγεθος και παλμό τέτοιο αριθμό πολιτών; Η απάντηση είναι εύκολη και βεβαίως είναι: όχι.
Αν αυτό συνδυαστεί με τα Εθνικά θέματα, που αυτή την στιγμή βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, μας παρουσιάζει μία καθόλου ενθαρρυντική εικόνα της κοινωνίας μας, ως προς τους στόχους και την συνοχή που πρέπει να έχει και ως προς την σχέση της με τα πολιτικά πρόσωπα.
Μία κοινωνία, που έχει γαλουχηθεί στην άμεση σχέση πολιτικού – ψηφοφόρου, όπου ο ένας για να εκλεγεί, εκτελεί τις επιθυμίες του άλλου. Πάνω και πέρα από τον συμπολίτη, από προβλεπόμενες διαδικασίες, από την ηθική.
Η φράση περί «μπάρμπα στην Κορώνη» έχει γίνει αληθινό βίωμα και τείνει, να ενσωματωθεί στο DNA μας. Η διαγραφή του Ευρωβουλευτή Ζαγοράκη από το κόμμα μέσω του οποίου εξελέγη, ήρθε προς επιβεβαίωση του κανόνα.
Ο συγκεκριμένος ένιωσε, ότι θίχτηκε για την ποδοσφαιρική ομάδα που υποστηρίζει και αναλόγως έκανε δηλώσεις. Βεβαίως, ένα από τα ερωτήματα είναι, γιατί τόσα χρόνια δεν έχει βρει, να αναφέρει κάτι για τα εθνικά θέματα ή το προσφυγικό ή τα οικονομικά; Όλα τα εύρισκε ή τα βρίσκει τέλεια; Ακόμη και την συμπεριφορά των Ευρωπαίων έναντι στη χώρα μας;
Και ένιωσε προσβεβλημένος μόνο για την ποδοσφαιρική ομάδα; Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι εξίσου απλή: τον ψηφίζουν οι πολίτες μόνο με οπαδικά κριτήρια και ο ίδιος το αναγνωρίζει. Αυτή είναι και σήμερα η σχέση πολίτη – πολιτικού.
Την ίδια στιγμή, η Τουρκία επιμένει με στοχευμένες κινήσεις στην κλιμάκωση των εναντίον μας ενεργειών της, αμφισβητώντας ευθέως την Εθνική κυριαρχία μας σε σημεία της επιλογής της. Το ενδεχόμενο της όποιας μορφής σύγκρουσης δεν μπορεί από οποιονδήποτε, να αποκλειστεί και η αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού θα μας απασχολεί ή θα έπρεπε να μας απασχολεί το επόμενο χρονικό διάστημα. Αυτό όμως, έχει καταταχθεί ως «παρεπόμενο» θέμα! Πρώτο θέμα και με μεγάλη διαφορά, είναι πλέον το ποδόσφαιρο …
Αν η ομάδα σου δεν πάρει την τρέχουσα χρονιά το Πρωτάθλημα, ποιος νοιάζεται για τα άλλα; Για να είμαστε όμως ακριβοδίκαιοι, πρέπει να αναφερθούμε και σε μερικά άλλα θέματα που μας απασχολούν σαν κοινωνία. Και τα θέματα αυτά είναι «η μαγειρική», το «μόντελινγκ», το «τραγούδι» και το «κοινωνικό κουτσομπολιό»! Τρανή απόδειξη, τα νούμερα τηλεθέασης.
Οτιδήποτε δεν απαιτεί μορφωτική κούραση προς απόκτηση και συνδυαστική σκέψη αλλά θεωρητικά υπόσχεται εύκολο κέρδος και αναγνωρισημότητα, είναι καλοδεχούμενο! Ό,τι εν δυνάμει μας κουράζει νοητικά, δεν το ακουμπάμε και δεν το συζητάμε.
Και στην καθημερινότητα της εργασίας του καθ’ ενός συναντάμε περισσότερους φοβικούς ανθρώπους, που καλύπτουν την ανεπάρκειά τους πίσω από ένα σοβαροφανή μανδύα.
Αυτή λοιπόν την πολιτική επιλέγουμε, αυτή την πολιτική αξίζουμε, αυτούς τους πολιτικούς εκλέγουμε και με τον τρόπο αυτό έχουμε αποδεχτεί την διαμόρφωση και λειτουργία της κοινωνίας μας.
