Η Κυβέρνηση σαν αντιπολίτευση «σήκωσε» πολύ ψηλά το θέμα του μεταναστευτικού και τώρα είναι αντιμέτωπη με τις τότε θέσεις και διακηρύξεις της.
Οι προσδοκίες για βελτίωση της κατάστασης έχουν διαψευστεί και η πρόσφατη παρουσίαση των κυβερνητικών ενεργειών για μετεγκαταστάσεις, κλειστούς χώρους υποδοχής κλπ δεν έπεισαν για το τελικό αποτέλεσμα.
Της Θάλειας Χούντα*
Πρωτίστως, γίνεται λόγος για την διαχείριση του αριθμού των μεταναστών και προσφύγων, οι οποίοι ήδη ευρίσκονται στη χώρα μας. Με αυτούς που έρχονται κάθε ημέρα και αντιστοίχως αυξάνουν τον αριθμό, τι θα γίνει;
Γιατί αυτή η ανεξέλεγκτη και αθρόα προσέλευση είναι που γιγαντώνει περισσότερο το ήδη τεράστιο πρόβλημα και δεδομένου ότι κανέναν μέτρο δεν έχει αποδώσει ως προς την αποτροπή ελεύσεως, η κοινή αίσθηση είναι, ότι κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και συνεχίζουμε, για να μπαλώσουμε το σήμερα, αγνοώντας εσκεμμένα το αύριο.
Στον αντίλογο περί διεθνών συμφωνιών, διεθνών οργανισμών κλπ η απάντηση μπορεί και πρέπει να είναι η ίδια η εύρυθμη λειτουργία του Κράτους, στην οποία το κυρίως κρατικό μέλημα πρέπει να αφορά τους Έλληνες.
Αν, πρώτα απ’ όλα, δεν ενδιαφερθεί η Πολιτεία για τους πολίτες της χώρας, τίποτα δεν θα γίνει και για το μεταναστευτικό. Η απουσία δε αμιγώς πολιτικού προσώπου από την διαχείριση του θέματος, σηματοδοτεί έτει περεταίρω την, κατά πολλούς γνωστή, πορεία του.
Το οικονομικό σκέλος, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το μεταναστευτικό, αφορά στα σοβαρά ποσά λίγους, που εμπλέκονται στο κομμάτι της κατασκευής και της τροφοδοσίας, ενώ οι λοιποί εμπλεκόμενοι – πλην των Ενόπλων Δυνάμεων – συμπληρώνουν τη μισθοδοσία τους.
Είναι δεδομένο, ότι δια του μεταναστευτικού θα έχουμε σοβαρές κοινωνικές ανακατατάξεις και αναταραχές. Η πληγείσα από την μνημονιακή οικονομική καταστροφή κοινωνία την στιγμή που αρχίζει, να βρίσκει εκ νέου τον βηματισμό της, δέχεται πλήγμα με την βίαιη ανατροπή των δεδομένων της.
Υπάρχει πχ έστω και ένας, που να πιστεύει τα περί εξόδου από τα κλειστά κέντρα φιλοξενίας μόνο «κατόπιν αδείας»; Γιατί αν εξέλθει άνευ αδείας τι θα γίνει; Θα του επιβληθεί «κράτηση ή πρόστιμο ή παρουσίαση στην πρωινή αναφορά»;
Επίσης, όσο και να είναι οι άνθρωποι αυτοί χορτασμένοι και στεγασμένοι, πιστεύει κάποιος, ότι θα παραμείνουν όλη την ημέρα και κάθε ημέρα πίσω από τον φράκτη; Και με την τέλεση των θρησκευτικών τους καθηκόντων, τι θα γίνει;
Πόσες θρησκείες ή αιρέσεις των θρησκειών τους εκπροσωπούν; Και με τα παιδιά που θα γεννηθούν εντός των κλειστών κέντρων, τι θα γίνει;
Ποια υπηκοότητα θα λάβουν; Και με την εκπαίδευση των παιδιών αυτών ή όλων των παιδιών που θα ευρίσκονται στα κλειστά κέντρα, τι θα γίνει; Θα κατασκευαστούν και σχολεία εντός; Και ποιος θα διδάσκει και σε ποια γλώσσα;
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πάρα πολλά και λογικά, όμως οι αντίστοιχες απαντήσεις δεν υπάρχουν. Και η απουσία των απαντήσεων αυτών είναι η αιτία, που θα δημιουργήσει και το κοινωνικό πρόβλημα.
Όσο και αν σήμερα κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί, αύριο τι θα γίνει; Τα παιδιά μας τι θα βρουν μπροστά τους, όταν το θέμα θα είναι μή διαχειρίσιμο;
*Θάλεια Χούντα – Δημοσιογράφος
Πηγή: https://www.lykavitos.gr
