Της Θάλειας Χούντα
Τα δημοσιεύματα για συγκέντρωση μεγάλου αριθμού στρατιωτικών δυνάμεων από πλευράς Τουρκίας αλλά και Σ. Αραβίας και των λοιπών μουσουλμανικών χωρών ή χαλιφάτων με σκοπό την εισβολή στην Συρία πληθαίνουν και το όλο εγχείρημα είναι πλέον πραγματικότητα. Οι πληροφορίες αναφέρουν για ένα στράτευμα 150.000 ανδρών, με ένα ενιαίο κέντρο διοίκησης και με σκοπό την εξάλειψη του ισλαμικού χαλιφάτου που ενεργοποιείται στην περιοχή.
Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε, ότι τις επόμενες ημέρες ο υπουργός άμυνας των Η.Π.Α. θα συγκαλέσει τους ομολόγους του στο ΝΑΤΟ, με σκοπό την υποστήριξη αυτής της προσπάθειας, χωρίς βεβαίως να απολέσει την ηγεσία του όλου εγχειρήματος.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ο συριακός στρατός, η έντονη στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή αλλά και άλλα κράτη, όπως το Ιράν, που δεν επιθυμούν την ¨συμμαχική¨ αυτή παρουσία και στρατιωτική δραστηριότητα. Η Συρία μάλιστα κάνει λόγο για εισβολή στο έδαφός της, αφού δεν έχει επιτρέψει την όποια τέτοια επέμβαση.
Αρχικά, ο λόγος που προβάλλεται δηλ. οι χερσαίες στρατιωτικές επιχειρήσεις σε συνδυασμό με τις αεροπορικές επιδρομές που θα έχουν σκοπό την γρήγορη και ολοκληρωτική ήττα του ISIS, δίνει τη νομιμοποίηση αλλά και το άλλοθι για την εισβολή εντός της Συρίας. Η ουσία όμως κρύβεται στις λεπτομέρειες, οι οποίες και θα κρίνουν το όλο εγχείρημα και στο που τελικά θα οδηγήσει.
Η Ρωσία έχει καταστήσει σαφές προς πάσα κατεύθυνση, ότι τέτοιες ενέργειες δεν είναι ανεκτές και έχει ακόμη περισσότερο αποδείξει την στρατιωτική υπεροπλία της αλλά και την βούλησή της, να μην επιτρέψει κινήσεις, οι οποίες θα αμφισβητήσουν τον Σύριο Πρόεδρο και κατ’ επέκταση τις καίριες βάσεις που διατηρεί στην χώρα, οι οποίες της δίνουν το δικαίωμα της παρουσίας στην ευαίσθητη αυτή περιοχή.
Καταλαβαίνουμε, ότι πλέον όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά, αφού η παρουσία των τούρκων και των άλλων μουσουλμάνων στρατιωτών, υπό την όπως αναφερθεί ομπρέλα του ΝΑΤΟ, είναι σχεδόν σίγουρο, ότι θα οδηγήσει σε συγκρούσεις μεταξύ στρατών, οι οποίοι δεν θα γνωρίζουν τον εχθρό αλλά ούτε και τον σύμμαχο. Και πίσω απ’ όλα αυτά θα κρύβονται μεγάλα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, αφού ο έλεγχος των πετρελαίων της περιοχής και η τελική παρουσία της όποιας μουσουλμανικής ενότητας επικρατήσει, θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον.
Αν στην κατάσταση αυτή προσθέσουμε και τους όποιους συμμάχους η κάθε πλευρά αποκτήσει στην πορεία των στρατιωτικών επιχειρήσεων, είναι εμφανές, ότι κάνουμε λόγο για γενικευμένο πόλεμο, ο οποίος εύκολα θα ξεφύγει από τα στενά γεωγραφικά όρια της περιοχής και δεν γνωρίζουμε που θα φθάσει. Οι φύλακες των δικών μας ¨πυλών¨ είναι σε δεδομένη ετοιμότητα, όμως η πολιτική σκακιέρα θα κρίνει και πάλι τα δεδομένα που θα προκύψουν, που κάποιοι έχουν σχεδιάσει και τείνουν προς υλοποίηση.
