της Θάλειας Χούντα
Είμαστε μέσα στον σκληρό αγώνα εναντίον του κορωναϊού και, πέραν των άλλων, η καθημερινότητά μας όπως την γνωρίζαμε, έχει μεταβληθεί άρδην. Η Κυβέρνηση έχει λάβει πρωτοφανή μέτρα πρόληψης, με κορυφαίο αυτό της απαγόρευσης των μετακινήσεων των πολιτών. Οι ασχολούμενοι στην δημόσια υγεία δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα, μιας και αποτελούν τη μοναδική «σανίδα σωτηρίας» για τους νοσούντες συνανθρώπους μας. Είναι όμως οι μόνοι; Σίγουρα όχι.
Οι άνδρες και οι γυναίκες της ΕΛ.ΑΣ. έχουν επιφορτισθεί με τον μεγαλύτερο φόρτο, σαν αποτέλεσμα των εκάστοτε μέτρων που λαμβάνονται. Αν κάνουμε μια σύντομη μηνιαία αναδρομή, θα καταγράψουμε, ότι οι αστυνομικοί (ι) βρέθηκαν και βρίσκονται στα σύνορα της χώρας στον Έβρο και στην πρώτη γραμμή, (ιι) συνεχίζουν την αμιγώς επαγγελματική τους δραστηριότητα στην καθημερινή πάταξη της εγκληματικότητας, (ιιι) προβαίνουν στους ελέγχους τήρησης των μέτρων αντιμετώπισης του κορωναϊού, (ιν) έρχονται αντιμέτωποι με όσους αλλοδαπούς βρίσκονται στα κρατητήρια των Τμημάτων και όσα αυτό συνεπάγεται στο θέμα της μετάδοσης του κορωναϊού και (ν) ξεπερνούν την όποια σωματική κούραση και με περισσή δύναμη ψυχής βρίσκονται εκεί που πρέπει και όταν πρέπει.
Και αυτά δεν αρκούν, αφού πρέπει να προσμετρηθεί, ότι διεκόπησαν οι άδειές τους και είναι αμφίβολο, κατά πόσο περισσεύει ώρα για τις οικογένειές τους. Για όσους δεν το θυμούνται: οι αστυνομικοί είναι άνθρωποι και έχουν οικογένειες, όπως όλοι μας.
Αναμφίβολα, έχουμε την ευκαιρία, να βιώνουμε εμπράκτως το πολύπλευρο έργο των αστυνομικών, όπως έχουμε και την ευκαιρία, να δηλώσουμε την αναγνώρισή μας.
Δεν επιτρέπεται, να τους σφίξουμε το χέρι.
Δεν επιτρέπεται, να τους πλησιάσουμε κοντά, για να τους εκφράσουμε το ευχαριστώ μας.
Επιτρέπεται όμως ένα χαμόγελο από καρδιάς, το οποίο πολλές φορές λέει περισσότερα από τα λόγια.
