Γράφει η Θάλεια Χούντα
Την τελευταία δεκαετία, τουλάχιστον, η πορεία των κυβερνήσεων και τα εκλογικά αποτελέσματα στηρίχτηκαν στις δημοσκοπήσεις που έγιναν. Πολλά έχουν διατυπωθεί ως προς την εγκυρότητά τους, θυμόμαστε και την αποτυχία τους στην πρόβλεψη την ημέρα των εκλογών, όμως το σύστημα αυτό έχει καθιερωθεί.
Το σημείο που πρέπει να μας απασχολήσει, είναι η σταθερή παραμονή ενός ποσοστού που εγγίζει και ξεπερνάει το πενήντα τοις εκατό στα κόμματα εξουσίας, συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ. Συμπληρώσαμε τρία χρόνια παραμονής στο Μνημόνιο, συμπληρώσαμε τρία χρόνια πρωτόγνωρης οικονομικής εξαθλίωσης, συμπληρώσαμε τρία χρόνια ξεπουλήματος της χώρας στους διεθνείς τοκογλύφους, συμπληρώσαμε τρία χρόνια που πεινάνε τα παιδιά μας. Και όμως, οι μισοί τουλάχιστον συμπατριώτες μας στηρίζουν την ασκούμενη πολιτική και επιβραβεύουν τα πολιτικά πρόσωπα που μας οδήγησαν στο σήμερα.
Παλαιότερα υπήρχε η κομματική ταμπέλα σαν στοιχείο διορισμού ή ρουσφετιού. Κατόπιν υπήρχε η είσοδος των επιχειρηματιών στην πολιτική ζωή, με τις διασυνδέσεις και τον πακτωλό χρημάτων. Σήμερα τι υπάρχει; Είναι πολλές οι φωνές στο διαδίκτυο και στα άλλα ΜΜΕ που διαμαρτύρονται και δηλώνουν, ότι οι κοινωνικές αντοχές έφτασαν στο όριό τους, ότι η εθνική ανοχή έχει ξεπεραστεί, ότι πλέον δεν είναι ανεκτό το αύριο που μας στερούν. Όμως η αλήθεια είναι, ότι είναι ίσες ή περισσότερες οι φωνές που με την ψήφο τους δεν διαμαρτύρονται και με τον τρόπο αυτό στηρίζουν όλα τα επαίσχυντα μέτρα.
Η μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί, είναι η νοοτροπία που έχουμε αποκτήσει δηλ. η αναγκαιότητα της συνδέσεως με την κεντρική πολιτική σκηνή, με σκοπό το προσωπικό συμφέρον, όπως και αν αυτό ονομάζεται. Μία νοοτροπία προερχόμενη από την δεκαετία του ’50 και του ’60, η οποία έχει εμπεδωθεί στο μυαλό του πολίτη – ψηφοφόρου. Δεν είναι δυνατόν τα όσα μας συμβαίνουν να ερμηνευθούν με διαφορετική σκοπιά, όλοι μας τα βιώνουμε και όλους μας πλήττουν. Και όμως …
Πρέπει να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας εμείς οι ίδιοι, γιατί μόνο τότε θα αλλάξει τη νοοτροπία του και το πολιτικό σύστημα και θα λειτουργεί για το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον. Πρέπει να μην φοβηθούμε το υποτιθέμενο «χάος», που μας παρουσιάζουν σαν φόβητρο σε περίπτωση πολιτικών αλλαγών. Πρέπει να μάθουμε να είμαστε ελεύθεροι και να το αποδεικνύουμε στην πράξη. Άλλως … δεν υπάρχει σωτηρία!
Προσθήκη σχολίου