Της Θάλειας Χούντα
Σε ένα ταξίδι αστραπή που πραγματοποίησα στην Τουρκία τις τελευταίες ημέρες, είχα τη δυνατότητα να συναντηθώ με αξιωματούχους, οι οποίοι λόγω της στενής φιλικής τους σχέσης με εμένα, μου εξιστόρησαν κάποια γεγονότα, τα οποία έμελλαν να βγούν αληθινά.
Ο εφιάλτης του Ερντογάν ακούει στο όνομα “Στρατός” και ο ευσεβής του πόθος είναι ο ολοκληρωτικός έλεγχος του στρατεύματος, αφού έως σήμερα δεν μπορεί να ελέγξει την ηγεσία του τουρκικού στρατού και είναι πολύ καλά ενημερωμένος, ότι η κάθε ημέρα που ξημερώνει για εκείνον ελλοχεύει τον κίνδυνο της ανατροπής του.
Προσπάθησε επί ματαίω να προσεγγίσει τους πραγματικούς Διοικητές του Στρατεύματος, στην προσπάθειά του να αποτρέψει την ανατροπή του, με την Αμερικανική πλευρά και τις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες να παρακολουθούν με πολύ προσοχή τις ανησυχητικές αυτές εξελίξεις.
Γνωρίζοντας ότι ο Στρατηγοί είναι οι επικεφαλής του αντίθετου στρατοπέδου, βρήκε διέξοδο στην πλευρά πιο χαμηλόβαθμων αξιωματικών π.χ. των Συνταγματαρχών, οι οποίοι του υποσχέθηκαν στήριξη και υπακοή μέχρις εσχάτων. Οι καλά γνωρίζοντες κατανοούν τον κομβικό ρόλο των Συνταγματαρχών και τη δύναμη που μπορούν να ασκήσουν και να παροπλίσουν ακόμα και τον πιο ισχυρό Στρατηγό, όπερ και εγένετο.
Ένα πολύ ύποπτο γεγονός ήταν η πρόσφατη πολύνεκρη επίθεση στο αεροδρόμιο Ατατούρκ, η οποία με μια πιο “προσεκτική” ματιά εγείρει κάποια εύλογα ερωτήματα, τα οποία εστιάζονται στο γεγονός, ότι παρά την πολυάριθμη στρατιωτική και αστυνομική παρουσία, το σημείο στο οποίο εκδηλώθηκε η επίθεση ήταν ΑΦΥΛΑΚΤΟ.
Τότε, όλοι κοιτούσαν προς το Βορρά, τελικά όμως μήπως έπρεπε να κοιτούν πρός κάποια άλλη κατεύθυνση πιο κοντινή και θα τολμούσα να πω εγχώρια; Επειδή δεν είμαι υποστηρίκτρια των συνωμοσιών αλλά απλά αναλύω τα γεγονότα, ίσως το μήνυμα ελήφθη από τους Στρατηγούς και η αρχή έγινε με την άμεση παραίτηση δύο Στρατηγών, μια παραίτηση η οποία ίσως άνοιξε το πράσινο φώς στον Ερντογάν και σύμφωνα με δικές μου εκτιμήσεις, τον οδήγησε στην διοργάνωση ενός πραξικοπήματος – φιάσκο, το οποίο θα του έδινε τη δυνανότητα να εξουδετερώσει την ηγεσία του τουρκικού στρατού και να γίνει ο απόλυτος και παντοδύναμος “Δημοκρατικός Μονάρχης” της Τουρκίας.
Μη μας φανεί δε περίεργο, εάν κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή ιδιότυπου στρατιωτικού νόμου ως πρόφαση για να αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο.
Όμως οι πραγματικοί αντίπαλοι του Ερντογάν είναι άλλοι και σίγουρα αφού η ανατροπή του έχει μπει στην πολιτική σκακιέρα, η δική τους αντίδραση σε αυτό το “μίνι πραξικόπημα” θα είναι πολύ πιο σκληρή.
Είδομεν και σίγουρα η Τουρκία θα αποτελεί για εμένα συχνό προορισμό στο εγγύς μέλλον ….
