Της Θάλειας Χούντα
Πολλά sites ασχολήθηκαν και ασχολούνται με τα διαλαμβανόμενα στον χώρο της Δικαιοσύνης και έχουν γραφεί πολλές αλήθειες ή πολλές μισές αλήθειες. Αυτό που, κυρίως, κάνει εντύπωση σε όλα αυτά τα άρθρα, είναι η ευκολία με την οποία χαρακτηρίζεται ως ¨έντιμος¨ κάποιος εισαγγελικός λειτουργός και η αντίστοιχη ευκολία που σε κάποιους άλλους αποδίδεται η ρετσινιά του ¨ανέντιμου¨.
Πέραν της προσωπικής μου γνώμης, την οποία δημοσίως έχω καταθέσει, με απασχόλησε πολύ η συμπεριφορά αυτή. Τι χρειάζεται για να χαρακτηριστεί κάποιος ως ¨έντιμος¨; Προφανώς, του ζήτησαν να παρανομήσει και αυτός αρνήθηκε, πράττοντας το καθήκον του, προφανώς του πρότειναν αντάλλαγμα, για να παρανομήσει και αυτός δεν το δέχθηκε, προφανώς έκανε κάτι πολύ καλό και σε αντίθεση με όσα πίστευε κάποια μεγάλη κοινωνική ομάδα και όσα άλλα προφανώς ο καθένας μας σκεφτεί.
Σε συγκεκριμένο εισαγγελικό λειτουργό αποδόθηκε από συγκεκριμένο site, με βαρύγδουπο τίτλο, ο χαρακτηρισμός του ¨έντιμου¨. Διαβάζοντας το σχετικό άρθρο, έκπληκτη παρατήρησα, ότι δεν αναφέρεται κάτι που να δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό, παρά γινόταν αναφορά σε κάποιες ενέργειες απορρέουσες από την ιδιότητά του. Αυτό και τίποτα άλλο!
Τι να συμβαίνει άραγε που να δικαιολογεί την συμπεριφορά αυτή; Η απάντηση είναι εύκολη, όπως και οι συνειρμοί – αποδείξεις. Το συγκεκριμένο site υποστηρίζει μετά μανίας συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και κατ’ επέκταση και τους «φίλους» του πολιτικού αυτού χώρου. Άνθρωποι του συγκεκριμένου αυτού πολιτικού χώρου με ανθρώπους του site συνδέονται με κουμπαριές και αυτοί με κουμπαριές άλλου εντύπου.
Ο πολιτικός αυτός χώρος θεωρεί, ότι ανώτερος εισαγγελικός λειτουργός δεν εξυπηρέτησε τους σκοπούς του στο παρελθόν και επιθυμεί να πλήξει τον λειτουργό αυτόν. Τι κάνει λοιπόν; Βάζει το συγκεκριμένο site να χαρακτηρίσει ως ¨έντιμο¨ τον έναν εισαγγελικό λειτουργό και αυτομάτως ο άλλος χαρακτηρίζεται εύκολα ως ¨ανέντιμος¨. Σαν συμπλήρωμα δε, ξεκινάει και ένας πειθαρχικός έλεγχος και το εντεταλμένο έργο συνεχίζεται σε πιο πρόσφορο έδαφος.
Τα ερωτήματα είναι πολλά και αρχίζουμε, με το κατά πόσο είναι θεμιτό και δεοντολογικό, να χρησιμοποιείται ένα μέσο μαζικής ενημέρωσης σε εντεταλμένη υπηρεσία, για να παρέμβει στον χώρο της Δικαιοσύνης.
Επίσης, είναι γνωστή η τακτική του να σπιλώνεις κάποιον, γιατί αυτό μένει σαν εντύπωση στο αναγνωστικό κοινό, ενώ σε περιπτώσεις αποκατάστασης κανένας δεν θυμάται και πουθενά δεν αναφέρεται. Τέλος, οι χαρακτηρισμοί είναι εύκολοι και μπορεί να αποδοθούν και στον καθένα ¨έντιμο¨. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή, αν μάλιστα αποδειχθούν;
Καλό είναι, να κρατάμε τόσο τον τύπο όσο και την ουσία, χωρίς την ευκολία της απόδοσης των όποιων ανεύθυνων χαρακτηρισμών και μόνο προς εξυπηρέτηση συμφερόντων. Ας κάνει ο καθένας την δουλειά του όπως προβλέπεται και το καθήκον του επιτάσσει και η πορεία των πραγμάτων θα δικαιώσει αυτούς που πρέπει.
Πηγή: dialogoi.gr
