Σε λίγες ημέρες έρχονται οι εορτές των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους και σιγά σιγά η χώρα χαλαρώνει και προσπαθεί, να μπει στο εορταστικό κλίμα. Τα ημέρες αυτές τα άσχημα μένουν πίσω και οι σκέψεις είναι μόνο στο μέλλον και στην καλυτέρευσή του.
Όλα αυτά δεν έχουν τίποτα κακό και τουναντίον, έτσι πρέπει να είναι: στιγμές οικογενειακές, στιγμές αγάπης και στιγμές ελπίδας.
Της Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου
Για να συνεχίσουν, να υπάρχουν αυτές οι ωραίες στιγμές, πρέπει να υπάρχει και η αντίστοιχη πραγματικότητα, η οποία να τις καλλιεργεί και να τις επιτρέπει. Αν δούμε όμως την πραγματικότητα του σήμερα, θα έχουμε την απάντηση που θέλουμε ή που φανταζόμαστε;
Στο μεταναστευτικό, δεν λειτουργεί απολύτως τίποτα. Όποιοι και όσοι θέλουν, απλά μπαίνουν στη χώρα, όποτε το αποφασίσουν. Η διαχείρισή τους στο εσωτερικό απασχολεί περισσότερο τους ιθύνοντες, όμως για το φλέγον ζήτημα της αποφυγής της ανεξέλεγκτης εισόδου δεν υπάρχει καμία λύση.
Μόνο προτάσεις επί προτάσεων οι οποίες και επί της ουσίας είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.
Στα εθνικά θέματα, απλώς παρακολουθούμε τις εξελίξεις που η Τουρκία καθορίζει. Γίνονται πολλές συναντήσεις σε επίπεδο κορυφής, πολλές επαφές σε υπουργικό επίπεδο και … στο πηλίκον: μηδέν.
Γιατί στο πηλίκο πρέπει, να αναγράφεται και συγκεκριμένο αποτέλεσμα της κάθε πράξης. Την χρονική στιγμή που διάγουμε, το θέμα της ΑΟΖ έχει καταστεί πρωτεύων τόσο ως προς την ανακήρυξη όσο και ως προς την οριοθέτηση.
Εμείς δεν έχουμε καν ανακηρύξει ΑΟΖ ούτε με την Κύπρο – που εδώ και πολύ καιρό είναι έτοιμη και μας περιμένει ούτε με την Αίγυπτο – που μας παρακαλούσε αλλά τώρα το σκέφτεται εκ νέου ούτε με την Αλβανία.
Και ήρθε η ΑΟΖ Τουρκίας και Λιβύης, για να μας θυμίσει το αυτονόητο. Η ανάλωση στη νομιμότητα ή μή αυτής, είναι η μία πλευρά του νομίσματος.
Τα τετελεσμένα που δημιουργεί, είναι η άλλη πλευρά. Το παράδειγμα της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και της παράνομης κατοχής του 33% του εδάφους της μάλλον έχει ξεχαστεί από την Ελληνική διπλωματία. Τι μας διδάσκει το παράδειγμα αυτό;
Ότι η Τουρκία κατέλαβε το έδαφος που ήθελε και σαρανταπέντε χρόνια μετά ακόμη συζητάμε, τι θα γίνει για την επίλυση. Και συζητάμε με τον εισβολέα και αν θα μας κάνει την χάρη, να μιλήσει σοβαρά.
Στο σήμερα τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Εισέρχεται η Τουρκία στην Ελληνική επικράτεια, δραστηριοποιείται και αν το αποδεχτείς με την μή σθεναρή αντίδρασή σου, προσπάθησε μετά, να συνομιλείς για άλλα σαρανταπέντε χρόνια.
Δεδομένης δε της πολιτικής ρευστότητας στη Λιβύη, που μπορεί να επιφέρει αλλαγές στην εξουσία και μάλλον στη συμφωνία για ΑΟΖ με την Τουρκία, η κίνηση «ματ» της Τουρκίας πρέπει να θεωρείται δεδομένη και σύντομη. Τι αντιτάσσουμε σε αυτά για αντίδραση; Τα γνωστά, φιλότιμο και παληκαριά!
Στο εσωτερικό, όλα μοιάζουν ειδυλλιακά. Πέραν της ανάλογης σοβαροφάνειας σε ανούσιες και φλύαρες δηλώσεις πολιτικών, προετοιμαζόμαστε από τώρα για τα μεγάλα πανηγύρια του 2021 και, παράλληλα, τα τηλεπαιχνίδια ανθίζουν με μεγάλη συμμετοχή του κοινού, όπως και οι εκπομπές με αναφορές σε κοσμικούς συνέλληνες, με μεγάλη αγωνία του κοινού.
Έχει πχ κάποιος πολιτικός σκεφτεί, τι θα εορτάσει η Τουρκία το 2023, δεδομένης της θέσης της για επέκταση των εδαφών της; Μάλλον όχι, αφού ακολουθείται για τον κόσμο το γνωστό και πετυχημένο από τα πολύ παλαιά χρόνια «άρτος και θεάματα» …
Στον αντίποδα όμως έχουμε τις πνευματικές κεφαλές της χώρας, με κορυφαία την Ακαδημία Αθηνών.
Όλοι αυτοί οι πνευματικοί άνθρωποι σίγουρα θα έχουν επιδείξει το έμπρακτο ενδιαφέρον τους για την πνευματικά ανάταση και την διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων, στοιχεία απαραίτητα για ένα λαό που θέλει να υπάρχει, να προοδεύει και να θεωρείται συνεχιστής των άξιων προγόνων του.
Ας δούμε τα δελτία τύπου της Ακαδημίας, ενδεικτικά, από τον Αύγουστο:
(ι) δύο αναγγελίες θανάτων μελών της,
(ιι) μία εκλογή νέου Αντιπροέδρου της και
(ιιι) δύο ομιλίες με θέματα το κλίμα και την πολιτιστική κληρονομιά!
Η χώρα αναπαύεται και σε λίγες ημέρες θα αναπαυτεί περισσότερο λόγω των εορτών. Γι’ αυτό, σσσ … μήπως κάποιος ξυπνήσει και χαλάσει το όνειρο.
*Δημοσιογράφος
