Είναι πολύς ο καιρός, όπου δημιουργήθηκε μία «τάση» από κάποιους ελάχιστους και πλέον, έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας του τόπου.
Βεβαίως, «τάσεις» υπήρξαν και άλλες πολλές αλλά αυτές ξεπεράστηκαν, όπως πχ οι περιβόητες χιλιάδες φωτογραφίες των υποψηφίων πολιτικών με τα μανίκια σηκωμένα, όπου εμείς οι αδαείς παίρναμε το μήνυμα της σκληρής δουλειάς εκ μέρους του υποψηφίου σε περίπτωση εκλογής του!
Της Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου
Επίσης, οι άλλες φωτογραφίες με τους υποψήφιους να έχουν ριγμένο το σακάκι τους ανέμελα στον ώμο, όπου εκ νέου εμείς οι αδαείς παίρναμε το άλλο μήνυμα της τέλειας απλότητας του υποψηφίου και ότι είναι «ένας από εμάς»!
Η «τάση» όμως που δεν μπορεί και δεν έχει ξεπεραστεί, είναι αυτή της σοβαροφάνειας. Έχει αναδειχθεί ο μεγάλος και μακροβιότερος νικητής όλων των «τάσεων» στη Χώρα μας και το μέλλον της είναι βέβαιον.
Σε όποια έκφανση της καθημερινότητας και αν προσέξουμε, είναι δεδομένο ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που την απαρτίζουν, έχουν συνεχώς το προσωπείο του σοβαροφανούς. Πας με την παρέα για ποτό ή φαγητό; Ένας θα είναι σίγουρα σοβαροφανής είτε μιλάει για ποδόσφαιρο είτε για πολιτική! Πας σε δημόσια υπηρεσία; Σοβαροφανή πρόσωπα! Πας σε ιδιωτική εταιρεία;
Πιο σοβαροφανή πρόσωπα! Πας σε πολιτικό πρόσωπο; Εκεί πλέον η σοβαροφάνεια έχει φθάσει στα ανώτατα επίπεδα! Παντού η ίδια έκφραση στο πρόσωπο, παντού το ίδιο επίπεδο λόγων και παντού, ουσία μηδέν. Αυτό όμως το ανακαλύπτεις ή το συνειδητοποιείς αμέσως με την αποχώρηση.
Ποιος από εμάς δεν έχει ένα αντίστοιχο παράδειγμα; Και προφανώς, αυτό που μας έρχεται πρώτο στο μυαλό, είναι και το πιο ανούσιο ή το πιο κωμικοτραγικό. Είναι άραγε το παράδειγμα αυτό, πολιτικού προσώπου;
Απλά πράγματα που είναι απολύτως κατανοητά εκ της φύσεώς τους, η «τάση» επιβάλλει, να παρουσιάζονται σαν πολυσύνθετα και ο δε ασχολούμενος με αυτά πρέπει να παρουσιάσει για τον εαυτό του την εικόνα, τουλάχιστον του Κολόμβου όταν ανακάλυπτε την Αμερική, για να μην αναφερθούμε στον Άρμστρονγκ, όταν πάτησε για πρώτη φορά τη Σελήνη! Κοντά στον σοβαροφανή υπάρχει πάντα και ο περίγυρος, ο οποίος εναγκαλίζεται αυτή την «τάση», αφού θεωρεί, ότι του προσδίδει πόντους είτε αυτός είναι σε επίπεδο συνεργατών είτε σε επίπεδο ασχολούμενων πέριξ του σοβαροφανούς.
Τα τελευταία δε χρόνια, η «τάση» αυτή έχει περάσει και στο διαδίκτυο, όπου μέσω αναρτήσεων ή μέσω φωτογραφιών όλοι οι σοβαροφανείς φίλοι και γνωστοί μας παρουσιάζουν τα Μεγαλειώδη επιτεύγματά τους, σαν κάτι που η ανθρωπότητα δεν έχει ξαναζήσει και δεν πρόκειται να ζήσει εκ νέου!
Ως συνήθως, η ημιμάθεια, για να μην πω αμάθεια, που κρύβεται πίσω από κάθε σοβαροφανές πρόσωπο, είναι ζήτημα χρόνου να αναδειχθεί. Διότι, ο γνώστης και καταρτισμένος δεν έχει ανάγκη προσωπείου, για να πείσει για το επίπεδο της ενασχόλησής του. είναι απλός, κατανοητός, απαντάει με ευκολία σε όλα όσα γνωρίζει και άπτονται του αντικειμένου του και εκεί τελειώνει η ιστορία.
Θυμάμαι το «φατούρο», που σ’ εμάς τους παλαιότερους αποτελούσε μέρος της νεανικής και δη, της ανδρικής καθημερινότητάς. Για να μάθουν οι νεότεροι, όταν κάποιος στο σχολείο ή την παρέα έκανε κάτι, το οποίο γενικώς ήταν κατακριτέο και μή αποδεκτό, γυρνούσε το κεφάλι του προς τον τοίχο για να μην βλέπει και οι υπόλοιποι της παρέας τον κτυπούσαν ελαφρά στον σβέρκο.
Δεν αποτελούσε βιαιοπραγία με την έννοια που έχει δοθεί τα τελευταία χρόνια αλλά αποτελούσε τη μέγιστη ανώδυνη ανάδειξη της απαξίας μιας πράξης ενός μέλους της παρέας. Και το θυμάμαι, γιατί στην καθημερινότητά μου αντιμετωπίζω συνεχώς εικόνες σοβαροφανών ανθρώπων, τους οποίους δεν μπορείς να τους ανεχτείς με τίποτα και το μυαλό μου σαν τιμωρία τους πάει μόνο του, στο «φατούρο» που τους χρειάζεται!
Ίσως τώρα, που είναι το διάστημα των διακοπών, έχουμε την ευκαιρία, να σκεφτούμε πάλι την συμπεριφορά μας ή την αντίστοιχη κάποιου φίλου μας και ταυτοχρόνως, την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλουμε, για αλλάξει αυτή η «τάση». Αλλιώς, από το Φθινόπωρο θα έχουμε τα ίδια!!!
Πηγή: https://www.lykavitos.gr
