Σωματείο “ΠΝΟΗ” : Ανάσα ζωής σε παιδιά και νεογνά!

      Δέν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει βρεθεί έξω από την πόρτα της Εντατικής αγωνιώντας για κάποιο συγγενή του η φίλο του , περιμένοντας καρτερικά για το ευχάριστο νέο. Ναί, η εντατική είναι ένας χώρος όπου η ζωή του δικού μας ανθρώπου βρίσκεται στην κυριολεξία στα χέρια των ιατρών -εντατικολόγων και του Θεού. Επειδή όμως οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας(ΜΕΘ) χρειάζονται και οι ίδιες ……εντατική υποστήριξη όχι μόνο από το κράτος, αλλά και απο τον χώρο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας , στην συνέντευξη που παραχωρεί στην εφημερίδα μας η κ. Εύη Γεωργιάδη Διοικητική Υπεύθυνη του Σωματείου “ΠΝΟΗ” , μας έξηγεί την μακροχρόνια διαδρομή του Σωματείου και την σημαντική βοήθεια που έχει προσφέρει στους χώρους των ΜΕΘ παιδιών και νεογνών, προκειμένου να κατορθώσουν να βγούν νικητές από την μάχη που δίνουν για την ζωή τους.

       Η ιδέα για την ίδρυση  Σωματείου μας ξεκίνησε το 1992  στο τμήμα του κ. Γιάννη Παπαδάτου στην Εντατική  στο νοσοκομείο “Αγλαϊα Κυριακού”,  όπου δύο ζευγάρια γονιών  είχανε φέρει τα παιδιά τους,  ένα δωδεκάχρονο , τον Βαγγέλη όπου είχε χτυπηθεί απο αυτοκίνητο πάνω στο ποδήλατό του , και που δυστυχώς μετά από ένα μήνα κατέληξε , και ένα αγοράκι 4 χρονών το οποίο  μετά από εννέα δεκάωρες εγχειρήσεις κατόρθωσαν και το έσωσαν.

  Έτσι λοιπόν αυτοί οι γονείς θέλανε να κάνουν κάτι για το τμήμα της Εντατικής και ο υπεύθυνος , ο κ. Παπαδάτος  τους πρόετρεψε να τον βοηθήσουν να δημιουργήσει ένα Σωματείο , όπου θα μπορούσαν με νόμιμο και νομικό τρόπο να εξοικονομήσουν χρήματα για τις ανάγκες όπου δημιουργούνται στον χώρο της Εντατικής.Έτσι το 1992 αυτοί οι γονείς με άλλους γιατρούς και με εμένα ως εθελόντρια ιδρύσαμε την “ΠΝΟΗ”  , η οποία ακριβώς είναι ανάσα ζωής και έτσι μας γνωρίζει όλος ο κόσμος.

   Με τον αρχικό ενθουσιασμό που μας διακατείχε είχαμε θέσει αρκετούς στόχους, αλλά τελικά ας μου επιτραπεί η έκφραση “συμμαζευτήκαμε λιγάκι ” .

  Καταρχήν  βοηθάμε  τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας Παίδων ,συμπεριλαμβανομένου και της Μονάδας των νεογνών τα οποία μπαίνουν σε θερμοκοιτίδα οι οποίες είναι  δεκαέξι μονάδες Παίδων και Νεογνών σε έντεκα νοσοκομεία τα οποία τα βοηθάμε όλα , αρκεί βέβαια να διαθέτουμε τα απαιτούμενα χρηματικά .

  Σ΄αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω ότι οριοθετούμε τις ανάγκες των μονάδων με την  πολύτιμη συμβουλή και καθοδήγηση των γιατρών μας όσον αφορά τις προτεραιότητες και το τι χρειάζονται πραγματικά άμμεσα. Ξέρετε τα μηχανήματα και τα φάρμακα στην Μονάδα είναι πανάκριβα και για να μπορούμε να είμαστε συνεπείς πρός τις Μονάδες θα πρέπει να ενισχύσουμε αυτά τα οποία αποδεικνύονται ότι είναι κατεπείγοντα.

  Επίσης ένα άλλο κομμάτι που στηρίζουμε είναι και οι γονείς των παιδιών τους οποίους θα πρέπει να τους διευκολύνουμε στο κομμάτι της διαμονής τους , αφού οι περισσότεροι έρχονται από την επαρχία και δεν έχουν που να μείνουν. Έτσι συνεργαζόμαστε με ένα ξενοδοχείο το οποίο βρίσκεται κοντά στο νοσοκομείο , για να μπορούν και οι ίδιοι να βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους. Ξέρετε προσπαθούμε να τους στηρίξουμε όσο μπορούμε , γιατί πραγματικά αυτοί οι γονείς είναι ήρωες.

  Στις περιπτώσεις όπου η κατάληξη των παιδιών δεν είναι καλή  και δεν υπάρχει η αντίστοιχη οικονομική δυνατότητα φροντίζουμε εμείς τα έξοδα της τελετής , ενώ σε παιδιά στα οποία τα πράγματα πήγαν καλά μέν όσον αφορά τη ζωή τους  , αλλά  δυστυχώς  τους έχει παραμείνει  κάποιο πρόβλημα  όπως π.χ. κάποια αναπηρία , προσπαθούμε να  τα στηρίξουμε με όλα τα μέσα που διαθέτουμε είτε ψυχολογικά είτε οικονομικά .

    Αυτή η ιδέα ήταν κάτι που είχε συζητηθεί από την αρχή με τον κ. Παπαδάτο , ότι αντί τα παιδιά απ΄όλη τη Ελλάδα να έχονται στην Εντατική  στην Αθήνα με αεροπλάνα , με πλοία , είδαμε στο χάρτη που είναι σωστό να γίνουν Εντατικές.

 Γι αυτό το πρώτο μέρος που επιλέξαμε για να δημιουργηθεί Εντατική Μονάδα ήταν στην Κρήτη , γιατί σύμφωνα με στατιστικές είδαμε ότι από την Κρήτη  μία χρονιά είχαν έρθει 88 παιδιά ,και το κόστος αυτό ισοδυναμούσε σαν να είχαμε δημιουργήσει δύο εντατικές .Έτσι επιλέξαμε την Κρήτη ,  και για ένα ακόμη λόγο ,  έχει πολύ κόσμο το καλοκαίρι , αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο των ατυχημάτων , ενώ παράλληλα λειτουργεί σαν κόμβος ,μαζεύοντας παιδιά από την Ρόδο και από άλλα νησιά .Έτσι αποφασίσαμε να δημιουργηθεί εκεί η ΜΕΘ στο Νοσοκομείο του Ηρακλείου , το οποίο ήδη υπήρχε και είναι πάρα πολύ καλό ,  ξεκινώντας με μία δωρεά του Ιδρύματος “Σταύρου Νιάρχου”.

  Το άλλο μέρος που επιλέξαμε είναι η Πάτρα , γιατί σύμφωνα με έρευνες ήταν  υψηλά τα ποσοστά των παιδιών τα οποία χρειάζονταν να διακομιστούν στην ΜΕΘ στην Αθήνα. Έτσι δημιουργήθηκε η αντίστοιχη ΜΕΘ με έξι κρεβάτια , όπου ενώ υπάρχει έλλειψη γιατρών κατορθώνει και λειτουργεί με την συμμετοχή “ηρώων- γιατρών¨”.

  Επίσης στην Λάρισα έχουμε δημιουργήσει κάτι που λέγεται ΜΑΦ , Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας , όπου μεταφέρονται  τα παιδιά και  εκεί ελέγχεται για το εάν  χρειάζονται να μεταφερθούν στην Εντατική η μπορούν να παραμείνουν εκεί επειδή η κατάσταση τους δεν εγκυμονεί κινδύνους για την ζωή τους. Εάν τα παιδιά κριθεί ότι χρειάζονται Εντατική τότε τα στέλνουν στην Θεσσαλονίκη .Όπως κατανοείτε γίνεται ένα ξεκαθάρισμα ,μία κατηγοροποίηση των ασθενών για το εάν χρειάζονται να μπούν στην Εντατική η σε κάποιον άλλο θάλαμο και θα αποτελούσε σημαντική βοήθεια το  να λειτουργούσε κάτι αντίστοιχο και σε άλλα μέρη της Ελλάδος, γιατί αρκετές φορές κρατάνε στην Εντατική παιδιά για πολύ καιρό , χωρίς να χρειάζεται , ενώ σε άλλες περιπτώσεις βγάζουν τα παιδιά από την Εντατική νωρίτερα.

   Εμείς έχουμε οργανώσει  δύο ειδών σεμινάρια . Αρχικά είχαμε καλέσει  γιατρούς από το Κορνέλ στην Αμερική , για να εκπαιδεύσουν  σε δικούς μας  γιατρούς το σύστημα της ΚαρδιοπνευμονικήςΑναζωογόνησης , το γνωστό σε όλους μας “φιλί της ζωής”, το οποίο όμως έχει πολλά στάδια και δυστυχώς είναι κάτι το οποίο δεν το διδάσκονται στα ελληνικά  πανεπιστήμια . Αυτό το σεμινάριο εξακολουθεί και πραγματοποιείται , γιατί οι γιατροί έχουν συνειδητοποιήσει την αξία του και την σημασία του όταν πρόκειται να σώσεις μία ανθρώπινη ζωή .

  Επειδή όμως “το φιλί της ζωής ” αφορά τους πάντες αποφασίσαμε να επεκτείνουμε την εκπαιδευσή και στο υπόλοιπο κοινό ,όπως π.χ. τους  γονείς , τους δασκάλους , τους αθλητές,  και να συμπεριλάβουμε και τους χώρους  όπου υπάρχει συνάθροιση ανθρώπων , όπως π.χ. τα ξενοδοχεία, τα σχολεία κ.λ.π. Έτσι ξεκινήσαμε σεμινάρια για το κοινό , και  πραγματικά πάνε πάρα πολύ καλά .

  Από το 1996 όπου ξεκίνησε αυτή η ιδέα  μέχρι τώρα υπολογίζουμε ότι έχουν εκπαιδευτεί περίπου δέκα χιλιάδες μη γιατροί και το ευχάριστο είναι ότι πλέον  δεχόμαστε συνέχεια τηλέφωνα από σχολεία , νηπιαγωγεία  ,σημάδι ότι η προσπάθειά μας ευόδωσε

  Τα μαθήματα γίνονται από γιατρούς της Εντατικής οι οποίοι παρόλο που  δεν έχουν χρόνο να αναπνεύσουν οι ίδιοι, έχουν κατορθώσει  και πραγματοποιούν αυτά τα μαθήματα δύο φορές την εβδομάδα είτε στον χώρο μας , είτε στον χώρο του σχολείου .

  Επίσης τα μεγάλα σχολεία έχουν καθιερώσει αυτά τα μαθήματα , και σ΄αυτό έχει συνεισφέρει  το γεγονός ότι έχει θεσμοθετηθει  ένας νόμος όπου οι δάσκαλοι και οι γυμναστές είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν το πως θα μπορούν να δώσουν το “φιλί της ζωής”  , οπότε όλοι είναι σε εγρήγορση για να το διδαχτούν.

  Βέβαια σημαντικό ρόλο έχει παίξει το ότι   το μάθημα διδάσκεται από εκπληκτικούς γιατρούς  και έτσι όλοι είναι ενθουσιασμένοι ,ενώ συγχρόνως διδάσκονται το πως να προσφέρουν τις Πρώτες Βοήθειες.

  Άλλωστε αυτός είναι ο στόχος της “ΠΝΟΗΣ” , να μπορεί όπου χρειαστεί να προσφέρει ….ανάσα ζωής!