Ένα τρισεκατομμύριο ευρώ περιμένουν

Γράφει η Θάλεια Χούντα

Όλα αυτά τα χρόνια έχει αναπτυχθεί το θέμα της ύπαρξης και της εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου, σε συνδυασμό με την ανακήρυξη ΑΟΖ, από την χώρα μας. Πολλά έχουν λεχθεί, πολύ περισσότερα έχουν υπονοηθεί, ένας μύθος πλανάται και επί της ουσίας …

Σε τηλεοπτική εκπομπή παρουσιάστηκαν οι αρμόδιοι καθηγητές Α. Ζεληλίδης και Α. Φώσκολος, οι οποίοι ανέφεραν συγκεκριμένα, ότι η περιοχή του Ιονίου έως και νότια της Κρήτης έχει κοιτάσματα αξίας ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ, τουλάχιστον. Επίσης, στην επιτροπή για την ανάδειξη της εταιρείας που θα αναλάβει το έργο συμμετέχουν 17 άτομα και εδώ και οκτώ μήνες δεν έχει ληφθεί απόφαση.

Πέραν της συγκλονιστικής αυτής είδησης πρέπει να αναφέρουμε κάποια γεγονότα, που την επαληθεύουν πλήρως.

Α. Η πρόσφατη δήλωση Σαμαρά και Ολάντ περί ευρωπαικών συνόρων και κοιτασμάτων.

Β. Ο Ολάντ το είπε ξεκάθαρα, ότι υπάρχει άμεσο ενδιαφέρον για τα κοιτάσματα. Και όταν λέμε Ολάντ, εννοούμε TOTAL.

Γ. Η Γαλλία μας δανείζει φρεγάτες και ελικόπτερα. Δεν μας τα πουλάει, γιατί το Μνημόνιο δεν προβλέπει τέτοια έξοδα. Με τον τρόπο αυτό στέλνει προς Ανατολάς μήνυμα.

Δ. Η Ευρώπη σε πέντε χρόνια δεν θα έχει καύσιμη ύλη. Και ξαφνικά η μικρή και υπερχρεωμένη Ελλάδα εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός.

Ε. Όλες τα ενδιαφερόμενα κράτη έχουν πιεστεί από τις εταιρείες κολοσσούς, για να διασφαλίσουν την εξόρυξη. Αυτά με την σειρά τους και μέσω της οικονομικής ομηρίας μας, πιέζουν την Ελληνική πλευρά.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σήμερα ανήκουμε στις υπερχρεωμένες χώρες – Αύριο ανήκουμε στους ισχυρούς. Τόσο απλά. Αποπληρώνουμε τις τοκογλυφικές υποχρεώσεις μας, είμαστε ελεύθεροι και το κυριότερο, εύρωστοι.

Όμως δεν μπορούμε, να μην αναρωτηθούμε για το τι έγινε τόσα χρόνια, την πολιτική αδράνεια, το αποτέλεσμα της αδράνειας αυτής, την ¨τύχη¨ που οι κυβερνώντες μας είχαν καθορίσει ερήμην μας για εμάς. Αφέλεια τέτοιου βαθμού δεν υπάρχει στα παγκόσμια χρονικά. Δόλος τέτοιου βαθμού είναι το μόνο που απομένει. Άλλαξε η ζωή μας άρδην, φτώχεια – ανεργία – αβεβαιότητα έγιναν «σύντροφοι» μας, αυτοκτονίες πολλών συμπατριωτών μας, βιώνουμε παιδιά να λιποθυμούν στο δημοτικό σχολείο από την πείνα (εικόνα Κατοχής), δεν υπάρχει ελπίδα για το αύριο. Και όλα αυτά ΓΙΑΤΙ;

Ο πλούτος αυτής της ευλογημένης χώρας ήταν και είναι εκεί. Οι αρμόδιοι το γνώριζαν. Και όμως προτίμησαν, να μας φέρουν στο εφιαλτικό σήμερα. Μπορούμε να τους πούμε ένα απλό: η υπομονή μας εξαντλήθηκε και η ώρα της απόδοσης ευθυνών είναι ¨προ των πυλών¨.

Αναδημοσιεύσεις: