Γράφει η Θάλεια Χούντα
Ανεργία, η λέξη από μόνη της πονάει, αφού είναι συνδεδεμένη με την σκληρή πραγματικότητα που η πλειοψηφία των συμπολιτών μας βιώνει σε καθημερινή πλέον βάση .
Είναι πραγματικά πολύ επώδυνη η στιγμή όπου ο μέχρι πρότινος εργαζόμενος οικογενειάρχης στο άκουσμα ότι χάνει την δουλειά του και σίγουρα όχι από δική του υπαιτιότητα,, θα πρέπει να αναγκαστεί να “απολογηθεί” στα μέλη της οικογενείας του, τα οποία τον εμπιστεύονται και στηρίζονται σε αυτόν, ότι πλέον δεν θα υπάρχουν χρήματα, ακόμα και για τα απολύτως απαραίτητα, τα βασικά είδη επιβίωσης.
Είναι απορίας άξιον για το πως στην Ελλάδα του 2012, ένα μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο ποσοστό συμπολιτών μας βρίσκεται “εγκλωβισμένο” στην τεράστια παγίδα της ανέχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Ήταν μόλις λίγα χρόνια πριν όταν οι κυβερνώντες αυτή τη χώρα, μας υποσχέθηκαν οικονομική ευμάρεια και τεχνολογική άνθιση. Η αλήθεια βέβαια απείχε αρκετά γιατί η Ελλάδα μια χώρα με σχετικά χαμηλά εισοδήματα δεν μπόρεσε να ενσωματωθεί με τον κατάλληλο ρυθμό στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι . Σε αυτό συνετέλεσαν κατά ένα μεγάλο ποσοστό οι λανθασμένες επιλογές, οι αδέξιες “τυχαίες” στρατηγικές των Ελλήνων πολιτικών οι οποίες και μας οδήγησαν στο σημείο μηδέν, “στο και δέκα “της οικονομικής και εθνικής κατάρρευσης που όλοι ανεξαρτήτως βιώνουμε, με τραγικό χαρακτηριστικό την απαξίωση που το έθνος μας γεύεται από τους Ευρωπαίους εταίρους μας.
‘Ένα ακόμα επιβαρυντικό στοιχείο το οποίο επιτάχυνε τους ρυθμούς της ανεργίας, ήταν τα ανυπέρβλητα εμπόδια και οι τρικλοποδιές που έθεσε η Ελληνική Πολιτεία στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα, “δείχνοντάς ” το δρόμο για την επένδυση των κεφαλαίων σε άλλες χώρες, βάζοντας με αυτό τον τρόπο ένα τέλος στην δημιουργία θέσεων εργασίας. Άλλωστε η Ελλάδα έχει πάψει να αποτελεί επιχειρηματικό πόλο έλξης προς του ξένους επενδυτές .
Η ανεργία γεννάει φτώχεια και η φτώχεια γεννάει γκρίνια, αφού είναι πλέον αδιανόητο για το πως οι άνθρωποι θα μπορούν να επιβιώσουν και να περάσουν μέσα από τις Συμπληγάδες πέτρες ημέρα με την ημέρα. Ο καθένας από εμάς φοβάται το σήμερα, αλλά δυστυχώς ….τρέμει το αύριο.
dhmoths.gr
Προσθήκη σχολίου