της Θάλειας Χούντα
Επικεφαλής της κίνησης ΑΣΦΑΛΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Το ότι οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης, με ολέθρια λάθη, οδήγησαν την Πατρίδα μας σε οικονομική, κοινωνική και εθνική δυσχέρεια το γνωρίζουμε. Το να μας το τρίβουν, όμως, στη μούρη δεν αποτελεί την πιο ευχάριστη διαδικασία.
Πριν μερικές ημέρες, ο Μάθιου Νίμιτς, ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, προέβη στην ακόλουθη δήλωση: «πρέπει να είμαστε ρεαλιστές, αυτή τη στιγμή το όνομα της χώρας στον ΟΗΕ είναι Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Ο όρος «Μακεδονία» περιλαμβάνεται στην ονομασία και αναγνωρίζεται από την Ελλάδα. Άρα ο όρος «Μακεδονία» συνδέεται με τη χώρα αυτή».
Με αυτό τον τρόπο ήρθε να μας υπενθυμίσει ότι σε αυτή τη διαπραγμάτευση είμαστε από χέρι χαμένοι μιας και οι συνομιλίες αρχίζουν με τη σύνθετη ονομασία ως βάση.
Όλοι γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα αποδέχτηκε την ένταξη του γειτονικού κράτους στον ΟΗΕ με την προσωρινή ονομασία ΠΓΔΜ. Το, τότε, αντάλλαγμα ήταν η υπόσχεση αποκήρυξης του αλυτρωτισμού των Σκοπίων εναντίον της Ελλάδας. Οι «ρεαλιστές» της εποχής σημείωναν ότι με αυτό τον τρόπο θα δινόταν χρόνος για συνομιλίες με στόχο την οριστική και μόνιμη λύση.
Αυτό που έγινε στη πράξη ήταν ότι τα Σκόπια ποτέ δεν αποκήρυξαν τον αλυτρωτισμό τους και την επιθετικότητά τους εις βάρος της Ελλάδας και ποτέ δε διαπραγματεύτηκαν πραγματικά. Έγιναν μέλος της διεθνούς κοινότητας, με σύνθετη ονομασία (αναγνωρισμένη και από την Ελλάδα) και προώθησαν στις σχέσεις τους με τρίτες χώρες το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Η χώρα μας πάντα επεδίωκε μια ενιαία λύση για όνομα, χρήση erga omnes και ζητημάτων αλυτρωτισμού. Επεδίωκε, δηλαδή, λύση «πακέτο» χωρίς στάδια μιας μελλοντικής βέβαιης εφαρμογής.
Σήμερα, υποψιάζομαι, ότι η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα καλοβλέπει μια σπονδυλωτή λύση αντί για μια λύση «πακέτο». Για άλλη μια φορά δηλαδή η Πατρίδα μας να προβεί σε εκ των προτέρων παραχωρήσεις καλή τη πίστη.
Η πρόσφατη ιστορία έχει αποδείξει ότι στη διαπραγμάτευση με τα Σκόπια η λογική του να δώσουμε κάτι εμείς και κάτι αυτοί δεν λειτουργεί. Η Ελληνική διαπραγματευτική πλευρά έχει μόνο ένα πράγμα, το όνομα. Αν δώσουμε αυτό δίνουμε τα πάντα. Αντίθετα, οι παραχωρήσεις που μπορεί να κάνουν σήμερα οι Σκοπιανοί, αύριο, μια άλλη κυβέρνηση τους, μπορεί να τις πάρουν πίσω.
Από μια τέτοια σπονδυλωτή λύση μπορεί να ξεκινήσει μια νέα εθνική τραγωδία.
