Μοιάζει ατελείωτος ο χρόνος που διανύουμε μεσούσης της πανδημίας τόσο ως προς τις προσπάθειες ανεύρεσης του κατάλληλου φαρμάκου όσο και ως προς τα περιοριστικά μέτρα που έχουν ληφθεί.
Tης Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου
Είναι μονόδρομος η τήρηση των προστατευτικών μέτρων και οφείλουμε, να ομολογήσουμε δημοσίως την πειθαρχία της κοινωνίας μας σε αυτά. Όπως έχουν αναφέρει και οι ειδικοί, ο εχθρός είναι «αόρατος» και ως εκ τούτου δεν γνωρίζουμε ποιον, πότε και που θα κτυπήσει.
Και τα αποτελέσματα του κτυπήματος είναι, κατά πλειοψηφία, οδυνηρά και ολέθρια. Ως εκ τούτου, ορθώς έχει τεθεί σαν πρώτο μέλημα η υγεία όλων μας και η προστασία της από εμάς αλλά και με την κρατική συνδρομή.
Αλλάξαμε πολλές συνήθειες, αλλάξαμε τρόπο ζωής, αλλάξαμε συμπεριφορές. Γενικώς, αλλάξαμε σε πολλά, από αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα και αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας.
Μέσα στις αλλαγές αυτές έχουν σοβαρό ρόλο και τα εργασιακά, αφού το συντριπτικό ποσοστό των επιχειρήσεων έχουν σταματήσει την λειτουργία τους, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να έχουν σταματήσει την προσφορά εργασίας, οι εργοδότες να μην έχουν έσοδα και να έχει πάρει εμπρός, αυτό το «ντόμινο» που ακολουθεί και να συμπεριλαμβάνει όλους τους συνακόλουθους κλάδους παραγωγής και εργασίας.
Το δε Κράτος, έχει αρχίσει επιχορηγήσεις και φορολογικές διευκολύνσεις, με αναφορές στο ποσοστό μείωσης των εσόδων και την ταυτόχρονη ανακολουθία του προϋπολογισμού και των ρυθμών ανάπτυξης.
Η οικονομία, σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο, είναι ο «ορατός» εχθρός και είναι εξίσου αμείλικτος με τον «αόρατο». Ειδικά για την χώρα μας που προσπαθεί, να ορθοποδήσει μετά τα σκληρά μνημονιακά χρόνια, μπορεί να αποδειχθεί σαν το «τελικό κτύπημα».
Δεν είναι δε τυχαίες οι πολλές αναφορές ειδικών σε επακόλουθες οικονομικές συνθήκες πολέμου, αφού μας παρουσιάζουν μέσω αριθμών την κοινωνική εικόνα του παγκόσμιου αύριο. Και η εικόνα αυτή δεν είναι καθόλου ευοίωνη.
Πέραν των ειδικών, μπορούμε και μόνοι μας, να έχουμε μία εικόνα αυτών που θα ακολουθήσουν, αρκεί να σκεφτούμε σοβαρά το δικό μας εργασιακό μέλλον – αν και κατά πόσο θα υπάρξει, σε συνδυασμό με το ύψος των πιθανών εσόδων μας.
Αν δεν υπάρχει χρήμα στην αγορά, δεν θα υπάρξει αγοραστικό – καταναλωτικό κοινό, δεν θα υπάρξουν οι εν λειτουργία επιχειρήσεις κάθε είδους, δεν θα χρειαστούν αυτές εργαζόμενους ή τον ίδιο αριθμό εργαζομένων κοκ.
Όλοι οι κρίκοι της εργασιακής – οικονομικής αλυσίδας θα δοκιμαστούν στην αντοχή τους και κανένας δεν γνωρίζει τον κρίκο που θα σπάσει και θα συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους.
Η Κυβέρνηση καλείται ήδη, να διαχειριστεί και τους δύο «εχθρούς», με ζητούμενη ισορροπία να μην λειτουργήσει ο ένας εις βάρος του άλλου. Επ’ ουδενί δεν θα πρέπει, να χαλαρώσουν τα μέτρα προστασίας για την πανδημία εν όψει της οικονομικής κατάστασης που βιώνουμε και αυτής που έρχεται.
Η ζωή αποτελεί το υπέρτατο αγαθό και ουδείς έχει το δικαίωμα, να το αμφισβητήσει με λόγια ή έργα. Αλλά και η ορθή προετοιμασία για το κοινωνικό αύριο μέσω της οικονομίας αποτελεί εξ’ ίσου μεγάλο και σοβαρό «στοίχημα».
Οι πολιτικές ηγεσίες αναδεικνύονται μέσα από τα σοβαρά θέματα, που καλούνται, να διαχειριστούν. Και στο τέλος, η διαχείριση αυτή τοποθετεί τον καθ’ ένα στο βάθρο που του αξίζει και του αναλογεί.
Ας είμαστε όλοι παρόντες και υγιείς στο αύριο της χώρας μας!
