Της Θάλειας Χούντα
Κατά τη διάρκεια του δημοσιογραφικού οδοιπορικού μου είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ μέρη δυσπρόσιτα, τα οποία πολλοί λίγοι έχουν επισκεφτεί , εξαιτίας της εθνικής σημασίας τους.
Θα επιχειρήσω να μοιραστώ μαζί σας όλες τις πραγματικά μοναδικές εμπειρίες μου με βασικό όμως πάντα γνώμονα την οριοθέτηση της κόκκινης γραμμής μεταξύ του δημοσιoγραφικού καθήκοντος για ενημέρωση και της εθνικής ασφάλειας.
Είναι γεγονός και προσωπική μου άποψη, ότι τα στρατιωτικά φυλάκια, επανδρωμένα με την προβλεπόμενη στρατιωτική δύναμη επιτελούν με τον καλύτερο τρόπο την αποστολή τους η οποία είναι η εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας και σιγουριάς των ακριτικών χωριών, η αποτροπή εισόδου λαθρομεταναστών και η αποτροπή λαθρουλοτομίας και πολλαπλών άλλων ενεργειών από αλλοδαπούς στη μεθόριο΄.
Όμως υπάρχουν κάποια φυλάκια τα οποία βρίσκονται εκεί, εγκαταλελειμένα , θυμίζοντας μας την αναγκαιότητα λειτουργίας τους , ειδικότερα στην παρούσα χρονική στιγμή, όπου δεχόμαστε πιέσεις και προκλήσεις ως χώρα από παντού.
Φυλάκιο Λαιμού
Φωτο: φυλάκιο Λαιμού
Στο χωριό Λαιμός, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 900μ και αποτελεί έδρα του Δήμου Πρεσπών, βρίσκεται εγκαταλελειμένο το Φυλάκιο Λαιμού.
Φωτο: φυλάκιο Λαιμού
Φυλάκιο Κούλας
Φωτο: φυλάκιο Κούλας
Στο χωριό Κούλα Πρεσπών, στέκεται ερημωμένο το Φυλάκιο Κούλας, με τις σημαίες τις ελληνικές να μας υπενθυμίζουν ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια η παρουσία των στρατιωτών εκεί, λειτουργούσε και ως καθησυχαστικός παράγοντας για τη ζωή των ντόπιων.
Φωτο: Φυλάκιο Κούλας
Φυλάκιο Oυρίντας
Φωτο: φυλάκιο Ουρίντας
Η στιγμή όμως που μου έσφιξε η καρδιά μου, είναι όταν αντίκρυσα το ερειπωμένο και γκρεμισμένο φυλάκιο της Ουρίντας στα Ελληνοαλβανικά σύνορα. Τα ανθελληνικά συνθήματα στα εδάφη της ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ, μου εγείραν συναισθήματα οργής, και αγανάκτησης για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα σύνορα της χώρας μας, για τα οποία έχουν θυσιαστεί οι πρόγονοί μας και το θυμόμαστε μόνο κατά τον εορτασμό των επετειακών εθνικών εορτών μας.
Φωτο: φυλάκιο Ουρίντας
Οι φωτογραφίες μιλούν απο μόνες τους και το μοναδικό ερώτημα που θα διατυπώσω αφορά την παντελή απουσία της Πολιτείας, από την τόσο κομβικής σημασίας περιοχής των συνόρων μας.
Πραγματικά είναι τόσο ηχηρή η απουσία της Πολιτείας τόσο στο κομμάτι της συντήρησης όσο και της προστασίας των συγκεκριμένων κτιρίων, τα οποία κάπου, κάποτε φιλοξενούσαν Έλληνες στρατιώτες , οι οποίοι εκτελούσαν το ιερό καθήκον της φύλαξης των συνόρων της χώρας μας.
Φωτο: φυλάκιο Ουρίντας
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι το γιατί και το πόσο μακρινό είναι αυτό το κάποτε από το θλιβερό σήμερα; Οι εντυπώσεις δικές σας….
Προσθήκη σχολίου