Γράφει η Θάλεια Χούντα
Σε θεωρητικό επίπεδο τα πάντα λειτουργούν τέλεια, ακόμη και στον θεσμό της Δικαιοσύνης. Οι νόμοι υπάρχουν και οι δικαστές καλούνται να τους εφαρμόσουν, αφού εξετάσουν την κάθε υπόθεση και τις ιδιαιτερότητές της. Σε πρακτικό επίπεδο όμως τι γίνεται; Θα αναφερθώ σε μία περίπτωση, που αφορά την επιμέλεια ανηλίκου παιδιού και την ανάθεσή της σε έναν από τους δύο γονείς. Ο Πρόεδρος υπηρεσίας χαμογελώντας και σε ¨κρίση ειλικρίνειας¨ απευθυνόμενος στον Δικηγόρο του πατέρα του είπε, ότι την επιμέλεια των παιδιών πρέπει να την έχει η μητέρα, ο ίδιος στην πολυετή υπηρεσία του «μία ή δύο φορές» την ανέθεσε στον πατέρα και ο ίδιος σε παρόμοια περίπτωση για τον εαυτό του θα ανέθετε την επιμέλεια στην σύζυγό του!!!
Ήμουν παρούσα και δεν πίστευα όσα άκουγα, αφού η υπόθεση επί της ουσίας δεν είχε εξεταστεί καν. Χωρίς να γνωρίζει τα ειδικά στοιχεία της υπόθεσης, χωρίς να ενημερωθεί για τους όποιους ισχυρισμούς και χωρίς να τηρήσει την αμεροληψία που οφείλει, ο Δικαστής έβγαλε την απόφασή του αμέσως, η οποία και ισχύει.
Τι και αν ο νόμος αναφέρει άλλα, τι και αν η κάθε πλευρά αναφέρει τους ισχυρισμούς της … στην πράξη την επιμέλεια των ανήλικων παιδιών την έχει η μητέρα. Έτσι απλά, η νομική διαδικασία που ο νόμος έχει προβλέψει, στην πράξη καταστρατηγείτε και καταργείτε από τους ίδιους τους λειτουργούς της δικαιοσύνης.
Κατά τα άλλα, η ισονομία, οι νομικές διαδικασίες, οι αναφορές σε νόμους και αποφάσεις παραμένουν στα χαρτιά. Το θέμα δε της επιμέλειας και του τι συμβαίνει, αν το αναγάγουμε και σε άλλες περιπτώσεις …
Αναδημοσιεύσεις:
Προσθήκη σχολίου