Το κάποτε «μαύρο σενάριο» από τον Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη, έχει αναρριχηθεί σήμερα στην σκάλα του τρόμου σε πολεμικό παίγνιο κορυφαίων αναλυτών στο ΝΑΤΟ και την Ρωσία: Χρήση πυρηνικών όπλων σε μια πολεμική σύρραξη στον Εύξεινο Πόντο.
Οι Ρώσοι αποφάσισαν να στείλουν στην Κριμαία βομβαρδιστικά αεροσκάφη Tu-22M3 στο πλαίσιο μια σειράς στρατιωτικών γυμνασίων στη Δυτική και την Κεντρική Στρατιωτική Περιφέρεια, τα λεγόμενα «τεστ ετοιμότητας» για τα ρωσικά στρατεύματα.
Τα βομβαρδιστικά Tu-22M θα επιτρέψουν στους Ρώσους όχι μόνο την περαιτέρω ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της χερσονήσου, αλλά και την ενίσχυσςη των δυνατοτήτων αποτροπής υπό το πρίσμα μιας πιθανής αντίδρασης του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των όποιων ανησυχιών σχετικά με το ενδεχόμενο μιας στρατιωτικής επέμβασης στην περιοχή, όπως εξέφρασε πρόσφατα ο Μιχαήλ Κονταρενόκα, κορυφαίος Ρώσος αναλυτής που πρόσκεινται στο Κρεμλίνο. Η ανάπτυξη των Tu-22M στη χερσόνησο της Κριμαίας θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο της υποστήριξης του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας και της στρατιωτικής δυνατότητας προβολής δύναμης στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και νοτιότερα – ειδικά όσον αφορά την ικανότητά της ανάπτυξης πυρηνικών όπλων στη χερσόνησο.
Για να κατανοήσουμε σωστά τη σημασία της αποστολής των βομβαρδιστικών Tu-22M στο θέατρο της Κριμαίας, θα πρέπει να θυμηθούμε τον ρόλο αυτού του βομβαρδιστικού αεροσκάφους στο παρελθόν: την καταστοφή των δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Το αεροσκάφος που στους κύκλους των ειδικών αναφέρεται ως «μεταβλητής» γεωμετρίας, και που επινοήθηκε από το σχεδιαστικό γραφείο Tupolev, υπηρέτησε και ως ένα αεροσκάφος ναυτικού πολέμου. Η παραλλαγή Μ3 χαρακτηρίζεται από εκσυγχρονισμένα ηλεκτρονικά συστήματα. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, τα αεροσκάφη έχουν επεκτείνει τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό αναγνώρισης, όπως θεωρείται ότι έχουν εγκατασταθεί πλευρικά ραντάρ παρατήρηση.
Το Tu-22Μ είναι ιδιαίτερα χρήσιμο όσον αφορά την ικανότητα μεταφοράς και εξαπόλυσης βλημάτων κατά-πλοίων. Το ρωσικό δόγμα στο παρελθόν προέβλεπε τη «σιωπηρή χρήση» αυτών των αεροσκαφών για να επιτεθούν στα αμερικανικά αεροπλανοφόρα ή στη συνοδεία αυτών. Μέχρι στιγμής, λόγω του ότι η Συνθήκη του Moντρέ είναι σε ισχύ, οι Ρώσοι δεν έχουν λόγο για να ανησυχούν για την κυριαρχία των δυτικών δυνάμεων στον Εύξεινο Πόντο – μια απειλή στο πρόσωπο ενός αεροπλανοφόρου που θα εισέρχεται στον Εύξεινο Πόντο.
Η ανάπτυξη των Tu-22M σε βάσεις στην Κριμαία είναι σίγουρα ένα πρόσθετο στοιχείο αποτροπής. Μετά την ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας, στην πραγματικότητα με την παραβίαση της ακεραιότητας της Ουκρανίας, η Συνθήκη του Μοντρέ δεν χαρακτηρίζεται από την ίδια αμοιβαία βάση. Ίσως οι χώρες του ΝΑΤΟ, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, να προκαλέσουν μια απάντηση σε μια παρόμοια διάσταση, με την διέλευση πολεμικών πλοίων των Στενών του Βοσπόρου, έξω από το προκαθορισμένο πλαίσιο της Συνθήκης του Μοντρέ.
Από την άλλη πλευρά, η απειλή που εκπροσωπεί ένα αεροπλανοφόρο ή άλλες μονάδες που το συνοδεύουν μέσα από το Βόσπορο, μπορεί επίσης να είναι προβληματική, λόγω ακριβώς της μικρής έκτασης της λεκάνης της Μαύρης Θάλασσας. Ετσι, οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν σε ένα τέτοιο σενάριο στρατιωτικές βάσεις στην Τουρκία. Επιπλέον, αν το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να σκεφτεί μια οποιαδήποτε παρέμβαση στην περιοχή της Κριμαίας, η χρήση των αεροσκαφών από βάσεις στη Ρουμανία είναι επιβεβλημένη.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι πρόσφατα στην ρουμανική άσκηση Dacian Thunder οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν αεροσκάφη Α-10, μια κίνηση που μπορεί να ερμηνευθεί ως μια επιβεβαίωση του γεγονότος ότι η χρήση των υποδομών της Ρουμανίας από τους διοικητές του ΝΑΤΟ θεωρείται δεδομένη. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτές οι στρατιωτικές ασκήσεις είναι αρκετά εκτεταμένες ως προς τον χρόνο – το διάστημα μεταξύ 27 Mαρτίου και 7 Ιουλίου 2015. Η αμερικανική πλευρά έχει αναπτύξει για τον σκοπό των στρατιωτικών γυμνασίων περίπου 350 άτομα στρατιωτικό προσωπικό μαζί με 12 αεροσκάφη Α-10, σύμφωνα με δικές τους ανακοινώσεις, το οποίο μπορεί να υποδηλώνει την πιθανότητα της αποστολής πρόσθετων δυνάμεων στη συνέχεια.
Η Ρωσία έχει υιοθετήσει την στρατηγική από τη Σοβιετική Ένωση σε σχέση με τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα και τις μονάδες που τα συνοδεύουν: Αποτροπή με τη χρήση των πυραύλων κρουζ και των βομβαρδιστικών Tu-22Μ, τα οποία από την πλευρά του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ ήταν αντιμετωπίσουν τα μαχητικά αεροσκάφη F-14 Tomcat.
Ωστόσο, τα F-14 έχουν παροπλιστεί από τα αεροπλανοφόρα από το 2006, μαζί με τους πυραύλους AIM-54 Phoenix, που υποτίθεται ήταν για να αντιμετωπίσουν τα ρωσικά βομβαρδιστικά. Το Phoenix ήταν το είδος βλήματος stand-off – με «προληπτική» δράση κατά των βομβαρδιστικών αεροσκαφών που είναι εξοπλισμέναν με πυραύλους κρουζ. Το αμερικανικό Tomcat ήταν σε θέση να μεταφέρει 6 πυραύλου AIM-54. Είναι ένα όπλο που ήταν σε θέση να καταπολεμήσει αποτελεσματικά τα ρωσικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα, όπως το Tupolev Tu-22M, το Tu-160 και το Tu-95. Επί του παρόντος, οι ομάδες μάχης αεροπλανοφόρων των ΗΠΑ προστατεύονται από τα μαχητικά Hornet και Super Hornet, που είναι εξοπλιμσένα με τους πυραύλους AMRAAM,ενώ τα πολεμικά πλοία εξοπλίζονται με το βελτιωμένομ σύστημα Aegis.
Οι Ρώσοι, με τη σειρά τους, έχουν στη διάθεσή τους – συμπεριλαμβανομένων των Tu-22M – τους πύραυλους Kh-15 (εκτιμώμενο εύρος από 300 χιλιόμετρα) και Kh-22 (εκτιμώμενο εύρος μέχρι 600 χιλιόμετρα). Πρόκειται για όπλα από τον Ψυχρό Πόλεμο, τα οποία θεωρούνται από πολλούς ως ξεπερασμένα. Από την άλλη πλευρά, λόγω της κλίμακας και το προφίλ της πτήσης, μπορούν ακόμη και σήμερα να αποτελέσουν μια θανάσιμη απειλή, ιδίως στην περίπτωση της διεξαγωγής μιας μαζικής επίθεσης, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα βλήματα με προφίλ υψηλής και χαμηλής πτήσης, καθώς και με την ταυτόχρονη χρήση των παράκτιων πυραυλικών συστημάτων που βρίσκονται στη χερσόνησο της Κριμαίας.
Επιπλέον, δεδομένου ότι η Ρωσία έχει σε αυτή την περιοχή και υποβρύχια, η διέλευση οποιουδήποτε αεροπλανοφόρου μέσω του Βοσπόρου θα συνοδεύεται με πάρα πολλούς κινδύνους. Τελικά, όμως, το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ έχουν πρόσβαση στις βάσεις της Ρουμανίας, μια επέμβαση του ΝΑΤΟ στο νότιο τμήμα της Ουκρανίας δεν είναι επιτακτική.
Η παρουσία των βομβαρδιστικών Tu-22Μ στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου, μπορεί να έχει μια άλλη, πιο σύνθετη διάσταση. Σε ολόκληρο το δυτικό μέτωπο, από την Αρκτική έως τη Μαύρη Θάλασσα, είναι ένα μήνυμα προς το ΝΑΤΟ: Η Ρωσία δεν θα αποσυρθεί. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε σύγκρουση με την ευρωπαϊκή διάσταση του θέματος, ακόμη και με τη χρήση των πυρηνικών όπλων, τα οποία μπορεί να αναπτυχθούν στην Κριμαία ή στο έδαφος της Ουκρανίας, καθώς και στην περιοχή του θύλακα του Καλίνινγκραντ.
Η Μόσχα έχει ήδη αναγνωρίσει την Κριμαία ως έδαφος που ανήκει στη Ρωσία – και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι εάν ακταστεί ανάγκη το Κρεμλίνο θα αναπτύξει τα πυρηνικά όπλα στην «άμυνα» της χερσονήσου, όπως απλά το ζήτημα της Κριμαίας για την Ρωσία «δεν είναι διαπραγματεύσιμο».
Σε αυτό το πνεύμα είναι όλες οι δηλώσεις του Ρώσου Προέδρου Πούτιν και του Σεργκέι Λαβρόφ, ο επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών στην Μόσχα. Δηλώσεις σαν και αυτές μπορούν να χρησιμεύσουν για να εντείνουν τη ρητορική που συνδέεται με τις στρατιωτικές ασκήσεις στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, ή και μςε προετοιμασίες της Ρωσίας για μια μεγάλης κλιμακας επίθεση στην στη Ουκρανία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ενίσχυση των ρωσικών στρατευμάτων δεν σημειώνεται μόνο στο μέτωπο με την Ουκρανία, αλλά επίσης στο έδαφος της Λευκορωσίας και στο δυτικό τμήμα της Ρωσίας. Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι οι Ρώσοι μόλις πρόσφατα με τις πυρηνικές απειλές κατά της Δανίας προειδοποίησαν στην πραγματικότητα όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ που συμμετέχουν στο σύστημα πυραυλικής άμυνας της Συμμαχίας. Άρα, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι ένα από τα «μαύρα σενάρια» της ανάπτυξης των Tu-22Μ στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου είναι τα στοιχεία του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας που αναπτύσσονται στη Ρουμανία.
Ορισμένοι αναλυτές πηγαίνουν ακόμη παραπέρα με τα επιχείρηματά τους, υποδηλώνοντας ότι η Μόσχα ενδέχεται να χρειαστεί να αποτρέψει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με τακτικές εκφοβισμού της ανάπτυξης και της πιθανής χρήσης πυρηνικών όπλων. Πρόκειται για μια τακτική που έχει μακρά παράδοση, χρονολογείται από την εποχή του Χρουστσόφ.
Θα μπορούσε ο πυρηνικός μπαμπούλας του Κρεμλίνου να αποδειχθεί αποτελεσματικός; Η αντίδραση στους κόλους του ΝΑΤΟ θα οδηγήσει τις ΗΠΑ να στείλουν όπλα στην Ευρώπη; Μπορεί να θεωρηθεί ότι το πυρηνικό επιχείρημα του Κρεμλίνου είναι αναποτελεσματικό – αλλά το γεγονός ότι οι Ρώσοι δεν έχουν συμβατικά όπλα που θα μπορούσαν να τρομάξουν τους αντιπάλους στο ΝΑΤΟ, έχει την δική του αποτελεσματικότητα. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, oι ενέργειες του Πούτιν μπορεί να είναι μια μορφή της αποτροπής των άλλων χωρών να συμμετάσχουν με οποιοδήποτε τρόπο στα δρώμενα της Ουκρανίας, γανικά να απέχουν από τις όποιες εξελίξεις.
Εν κατακλείδει,
όπως γνωρίζετε, το σχέδιο για την ανάπτυξη των Tu-22M3 στην Κριμαία είναι κάπως περίεργο γιατί αυτά τα βομβαρδιστικά δεν χρειάζεται να αναπτυχθούν στην Κριμαία για να είναι σε θέση να προσεγγίσουν τους πιθανούς στόχους στη Δυτική Ευρώπη. Σε μια πιθανή αποστολή τους στον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο Θάλασσα, η ανάπτυξη στην Κριμαία δίνει μόνο ελαφρώς μεγαλύτερη εμβέλεια στο νότιο και δυτικό τμήμα της Μεσογείου. Επίσης, η προκεχωρημένη ανάπτυξη τέτοιων αεροσκαφών τα κάνει πολύ πιο ευάλωτα σε επιθέσεις του αντιπάλου.
Όπως σωστά επισημάνετε, η Μόσχα έχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι υστερεί έναντι του ΝΑΤΟ στον τομέα των συμβατικών όπλων. Σε αυτό το πλαίσιο, πλατφόρμες που είναι ικανές να μεταφέρουν πυρηνικά όπλα, είναι για να ενισχύσουν την εντύπωση της δύναμης στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου. Εάν αυτό δεν μπορεί να γίνει με την κλιμάκωσης των συμβατικών δυνάμεων, για το σκοπό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί η ψυχολογική επίδραση που προκαλείται από τα στρατηγικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα Tupolev και τα πυρηνικά όπλα.
Τα βομβαρδιστικά Tu-22M θα επιτρέψουν στους Ρώσους όχι μόνο την περαιτέρω ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της χερσονήσου, αλλά και την ενίσχυσςη των δυνατοτήτων αποτροπής υπό το πρίσμα μιας πιθανής αντίδρασης του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των όποιων ανησυχιών σχετικά με το ενδεχόμενο μιας στρατιωτικής επέμβασης στην περιοχή, όπως εξέφρασε πρόσφατα ο Μιχαήλ Κονταρενόκα, κορυφαίος Ρώσος αναλυτής που πρόσκεινται στο Κρεμλίνο. Η ανάπτυξη των Tu-22M στη χερσόνησο της Κριμαίας θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο της υποστήριξης του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας και της στρατιωτικής δυνατότητας προβολής δύναμης στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και νοτιότερα – ειδικά όσον αφορά την ικανότητά της ανάπτυξης πυρηνικών όπλων στη χερσόνησο.
Για να κατανοήσουμε σωστά τη σημασία της αποστολής των βομβαρδιστικών Tu-22M στο θέατρο της Κριμαίας, θα πρέπει να θυμηθούμε τον ρόλο αυτού του βομβαρδιστικού αεροσκάφους στο παρελθόν: την καταστοφή των δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Το αεροσκάφος που στους κύκλους των ειδικών αναφέρεται ως «μεταβλητής» γεωμετρίας, και που επινοήθηκε από το σχεδιαστικό γραφείο Tupolev, υπηρέτησε και ως ένα αεροσκάφος ναυτικού πολέμου. Η παραλλαγή Μ3 χαρακτηρίζεται από εκσυγχρονισμένα ηλεκτρονικά συστήματα. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, τα αεροσκάφη έχουν επεκτείνει τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό αναγνώρισης, όπως θεωρείται ότι έχουν εγκατασταθεί πλευρικά ραντάρ παρατήρηση.
Το Tu-22Μ είναι ιδιαίτερα χρήσιμο όσον αφορά την ικανότητα μεταφοράς και εξαπόλυσης βλημάτων κατά-πλοίων. Το ρωσικό δόγμα στο παρελθόν προέβλεπε τη «σιωπηρή χρήση» αυτών των αεροσκαφών για να επιτεθούν στα αμερικανικά αεροπλανοφόρα ή στη συνοδεία αυτών. Μέχρι στιγμής, λόγω του ότι η Συνθήκη του Moντρέ είναι σε ισχύ, οι Ρώσοι δεν έχουν λόγο για να ανησυχούν για την κυριαρχία των δυτικών δυνάμεων στον Εύξεινο Πόντο – μια απειλή στο πρόσωπο ενός αεροπλανοφόρου που θα εισέρχεται στον Εύξεινο Πόντο.
Η ανάπτυξη των Tu-22M σε βάσεις στην Κριμαία είναι σίγουρα ένα πρόσθετο στοιχείο αποτροπής. Μετά την ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας, στην πραγματικότητα με την παραβίαση της ακεραιότητας της Ουκρανίας, η Συνθήκη του Μοντρέ δεν χαρακτηρίζεται από την ίδια αμοιβαία βάση. Ίσως οι χώρες του ΝΑΤΟ, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, να προκαλέσουν μια απάντηση σε μια παρόμοια διάσταση, με την διέλευση πολεμικών πλοίων των Στενών του Βοσπόρου, έξω από το προκαθορισμένο πλαίσιο της Συνθήκης του Μοντρέ.
Από την άλλη πλευρά, η απειλή που εκπροσωπεί ένα αεροπλανοφόρο ή άλλες μονάδες που το συνοδεύουν μέσα από το Βόσπορο, μπορεί επίσης να είναι προβληματική, λόγω ακριβώς της μικρής έκτασης της λεκάνης της Μαύρης Θάλασσας. Ετσι, οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν σε ένα τέτοιο σενάριο στρατιωτικές βάσεις στην Τουρκία. Επιπλέον, αν το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να σκεφτεί μια οποιαδήποτε παρέμβαση στην περιοχή της Κριμαίας, η χρήση των αεροσκαφών από βάσεις στη Ρουμανία είναι επιβεβλημένη.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι πρόσφατα στην ρουμανική άσκηση Dacian Thunder οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν αεροσκάφη Α-10, μια κίνηση που μπορεί να ερμηνευθεί ως μια επιβεβαίωση του γεγονότος ότι η χρήση των υποδομών της Ρουμανίας από τους διοικητές του ΝΑΤΟ θεωρείται δεδομένη. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτές οι στρατιωτικές ασκήσεις είναι αρκετά εκτεταμένες ως προς τον χρόνο – το διάστημα μεταξύ 27 Mαρτίου και 7 Ιουλίου 2015. Η αμερικανική πλευρά έχει αναπτύξει για τον σκοπό των στρατιωτικών γυμνασίων περίπου 350 άτομα στρατιωτικό προσωπικό μαζί με 12 αεροσκάφη Α-10, σύμφωνα με δικές τους ανακοινώσεις, το οποίο μπορεί να υποδηλώνει την πιθανότητα της αποστολής πρόσθετων δυνάμεων στη συνέχεια.
Η Ρωσία έχει υιοθετήσει την στρατηγική από τη Σοβιετική Ένωση σε σχέση με τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα και τις μονάδες που τα συνοδεύουν: Αποτροπή με τη χρήση των πυραύλων κρουζ και των βομβαρδιστικών Tu-22Μ, τα οποία από την πλευρά του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ ήταν αντιμετωπίσουν τα μαχητικά αεροσκάφη F-14 Tomcat.
Ωστόσο, τα F-14 έχουν παροπλιστεί από τα αεροπλανοφόρα από το 2006, μαζί με τους πυραύλους AIM-54 Phoenix, που υποτίθεται ήταν για να αντιμετωπίσουν τα ρωσικά βομβαρδιστικά. Το Phoenix ήταν το είδος βλήματος stand-off – με «προληπτική» δράση κατά των βομβαρδιστικών αεροσκαφών που είναι εξοπλισμέναν με πυραύλους κρουζ. Το αμερικανικό Tomcat ήταν σε θέση να μεταφέρει 6 πυραύλου AIM-54. Είναι ένα όπλο που ήταν σε θέση να καταπολεμήσει αποτελεσματικά τα ρωσικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα, όπως το Tupolev Tu-22M, το Tu-160 και το Tu-95. Επί του παρόντος, οι ομάδες μάχης αεροπλανοφόρων των ΗΠΑ προστατεύονται από τα μαχητικά Hornet και Super Hornet, που είναι εξοπλιμσένα με τους πυραύλους AMRAAM,ενώ τα πολεμικά πλοία εξοπλίζονται με το βελτιωμένομ σύστημα Aegis.
Οι Ρώσοι, με τη σειρά τους, έχουν στη διάθεσή τους – συμπεριλαμβανομένων των Tu-22M – τους πύραυλους Kh-15 (εκτιμώμενο εύρος από 300 χιλιόμετρα) και Kh-22 (εκτιμώμενο εύρος μέχρι 600 χιλιόμετρα). Πρόκειται για όπλα από τον Ψυχρό Πόλεμο, τα οποία θεωρούνται από πολλούς ως ξεπερασμένα. Από την άλλη πλευρά, λόγω της κλίμακας και το προφίλ της πτήσης, μπορούν ακόμη και σήμερα να αποτελέσουν μια θανάσιμη απειλή, ιδίως στην περίπτωση της διεξαγωγής μιας μαζικής επίθεσης, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα βλήματα με προφίλ υψηλής και χαμηλής πτήσης, καθώς και με την ταυτόχρονη χρήση των παράκτιων πυραυλικών συστημάτων που βρίσκονται στη χερσόνησο της Κριμαίας.
Επιπλέον, δεδομένου ότι η Ρωσία έχει σε αυτή την περιοχή και υποβρύχια, η διέλευση οποιουδήποτε αεροπλανοφόρου μέσω του Βοσπόρου θα συνοδεύεται με πάρα πολλούς κινδύνους. Τελικά, όμως, το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ έχουν πρόσβαση στις βάσεις της Ρουμανίας, μια επέμβαση του ΝΑΤΟ στο νότιο τμήμα της Ουκρανίας δεν είναι επιτακτική.
Η παρουσία των βομβαρδιστικών Tu-22Μ στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου, μπορεί να έχει μια άλλη, πιο σύνθετη διάσταση. Σε ολόκληρο το δυτικό μέτωπο, από την Αρκτική έως τη Μαύρη Θάλασσα, είναι ένα μήνυμα προς το ΝΑΤΟ: Η Ρωσία δεν θα αποσυρθεί. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε σύγκρουση με την ευρωπαϊκή διάσταση του θέματος, ακόμη και με τη χρήση των πυρηνικών όπλων, τα οποία μπορεί να αναπτυχθούν στην Κριμαία ή στο έδαφος της Ουκρανίας, καθώς και στην περιοχή του θύλακα του Καλίνινγκραντ.
Η Μόσχα έχει ήδη αναγνωρίσει την Κριμαία ως έδαφος που ανήκει στη Ρωσία – και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι εάν ακταστεί ανάγκη το Κρεμλίνο θα αναπτύξει τα πυρηνικά όπλα στην «άμυνα» της χερσονήσου, όπως απλά το ζήτημα της Κριμαίας για την Ρωσία «δεν είναι διαπραγματεύσιμο».
Σε αυτό το πνεύμα είναι όλες οι δηλώσεις του Ρώσου Προέδρου Πούτιν και του Σεργκέι Λαβρόφ, ο επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών στην Μόσχα. Δηλώσεις σαν και αυτές μπορούν να χρησιμεύσουν για να εντείνουν τη ρητορική που συνδέεται με τις στρατιωτικές ασκήσεις στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, ή και μςε προετοιμασίες της Ρωσίας για μια μεγάλης κλιμακας επίθεση στην στη Ουκρανία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ενίσχυση των ρωσικών στρατευμάτων δεν σημειώνεται μόνο στο μέτωπο με την Ουκρανία, αλλά επίσης στο έδαφος της Λευκορωσίας και στο δυτικό τμήμα της Ρωσίας. Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι οι Ρώσοι μόλις πρόσφατα με τις πυρηνικές απειλές κατά της Δανίας προειδοποίησαν στην πραγματικότητα όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ που συμμετέχουν στο σύστημα πυραυλικής άμυνας της Συμμαχίας. Άρα, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι ένα από τα «μαύρα σενάρια» της ανάπτυξης των Tu-22Μ στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου είναι τα στοιχεία του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας που αναπτύσσονται στη Ρουμανία.
Ορισμένοι αναλυτές πηγαίνουν ακόμη παραπέρα με τα επιχείρηματά τους, υποδηλώνοντας ότι η Μόσχα ενδέχεται να χρειαστεί να αποτρέψει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με τακτικές εκφοβισμού της ανάπτυξης και της πιθανής χρήσης πυρηνικών όπλων. Πρόκειται για μια τακτική που έχει μακρά παράδοση, χρονολογείται από την εποχή του Χρουστσόφ.
Θα μπορούσε ο πυρηνικός μπαμπούλας του Κρεμλίνου να αποδειχθεί αποτελεσματικός; Η αντίδραση στους κόλους του ΝΑΤΟ θα οδηγήσει τις ΗΠΑ να στείλουν όπλα στην Ευρώπη; Μπορεί να θεωρηθεί ότι το πυρηνικό επιχείρημα του Κρεμλίνου είναι αναποτελεσματικό – αλλά το γεγονός ότι οι Ρώσοι δεν έχουν συμβατικά όπλα που θα μπορούσαν να τρομάξουν τους αντιπάλους στο ΝΑΤΟ, έχει την δική του αποτελεσματικότητα. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, oι ενέργειες του Πούτιν μπορεί να είναι μια μορφή της αποτροπής των άλλων χωρών να συμμετάσχουν με οποιοδήποτε τρόπο στα δρώμενα της Ουκρανίας, γανικά να απέχουν από τις όποιες εξελίξεις.
Εν κατακλείδει,
όπως γνωρίζετε, το σχέδιο για την ανάπτυξη των Tu-22M3 στην Κριμαία είναι κάπως περίεργο γιατί αυτά τα βομβαρδιστικά δεν χρειάζεται να αναπτυχθούν στην Κριμαία για να είναι σε θέση να προσεγγίσουν τους πιθανούς στόχους στη Δυτική Ευρώπη. Σε μια πιθανή αποστολή τους στον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο Θάλασσα, η ανάπτυξη στην Κριμαία δίνει μόνο ελαφρώς μεγαλύτερη εμβέλεια στο νότιο και δυτικό τμήμα της Μεσογείου. Επίσης, η προκεχωρημένη ανάπτυξη τέτοιων αεροσκαφών τα κάνει πολύ πιο ευάλωτα σε επιθέσεις του αντιπάλου.
Όπως σωστά επισημάνετε, η Μόσχα έχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι υστερεί έναντι του ΝΑΤΟ στον τομέα των συμβατικών όπλων. Σε αυτό το πλαίσιο, πλατφόρμες που είναι ικανές να μεταφέρουν πυρηνικά όπλα, είναι για να ενισχύσουν την εντύπωση της δύναμης στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου. Εάν αυτό δεν μπορεί να γίνει με την κλιμάκωσης των συμβατικών δυνάμεων, για το σκοπό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί η ψυχολογική επίδραση που προκαλείται από τα στρατηγικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα Tupolev και τα πυρηνικά όπλα.
Πηγή: defencenews.gr
Προσθήκη σχολίου