Το σενάριο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία

Η τρέχουσα κατάσταση στην Nτόνμπας και στην Ανατολική Ουκρανία είναι απαράδεκτη για τη Ρωσία, όχι μόνο όσον αφορά τις στρατιωτικές, πολιτικές και ανθρωπιστικές συνθήκες, αλλά και για εθνικούς και στρατηγικούς λόγους.
 
Η απότομη επιδείνωση της ανθρωπιστικής κατάστασης στην Nτόνμπας δυσφημεί την έννοια του «ρωσικού κόσμου», δεν είναι ευνοϊκή για τα φιλορωσικά αισθήματα των κατοίκων της Ντόνμπας, οι οποίοι υποστήριξαν την προσχώρησή τους στις σχετικά πλούσιες περιοχές της Ρωσίας, παρά την μετατροπή της περιοχής τους σε ένα σύγχρονο Στάλινγκραντ, αποθαρρύνει τον πληθυσμό των άλλων ρωσόφωνων περιοχών της Ουκρανίας, οι οποίοι δεν θέλουν μια παρόμοια μοίρα.
 
Η καταστροφή της Nτόνμπας και η ταλαιπωρία των κατοίκων της τείνει να υποβαθμίσει σοβαρά την εικόνα της Ρωσίας σε ολόκληρο το μετασοβιετικό χώρο. Ως εκ τούτου, η ρωσική στρατιωτική επιχείρηση εισβολής στην Ουκρανία είναι ζωτικής σημασίας για την Μόσχα, όσο το δυνατόν συντομότερα, για να θέσει ένα τέλος στον πόλεμο στα νοτιοανατολικά της Ουκρανίας και να φέρει την ειρήνη και την ηρεμία στον πληθυσμό της. Παραδόξως, αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με στρατιωτικά μέσα: ένα αποφασιστικό πλήγμα για τις ουκρανικές πολιτικές αρχές και τις ένοπλες δυνάμεις, το κύριο εμπόδιο στην ειρηνική διευθέτηση της κατάστασης.
 
Έτσι, μια αποφασιστική επίθεση των δυνάμεων της «Νέας Ρωσίας» για τη μαζική υποστήριξη των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, προκειμένου να αναγκάσουν τις αρχές στο Κίεβο στη σύναψη μιας συμφωνίας ειρήνης, υπό τους όρους της Μόσχας, είναι πολύ πιθανή. Αν οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας θα προκαλέσουν την πρώτη μεγάλης κλίμακας σύγκρουση με τις δυνάμεις της «Νέας Ρωσίας», αυτό μπορεί να θεωρηθεί από την Μόσχα ως μια ευκαιρία, όπως θα λύσει τα χέρια των δύο στην «ανατολική» πλευρά. Κρίνοντας από την μέχρι υστερίας μαχητικότητα στην Ουκρανία, η πιθανότητα των γεγονότων σε ένα τέτοιο σενάριο είναι πολύ υψηλή.
 
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η διαμόρφωση των επιχειρησιακών και στρατηγικών ανάπτυξης των αντιτιθέμενων δυνάμεων στα ανατολικά της Ουκρανίας, στο σύνολό της, παραμένει εξαιρετικά ευνοϊκή για τη ρωσική πλευρά. Σχεδόν ολόκληρη η ομάδα του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας επικεντρώνεται γύρω από τις περιοχές Λούγκανσκ και Ντόνετσκ (και Μαριούπολη), με σχετικά πολύ λίγες δυνάμεις για να καλύψουν το υπόλοιπο των ρωσο-ουκρανικών συνόρων και τα μεγάλα διοικητικά κέντρα στο Κίεβο και το Χάρκοβο. Έτσι, η άμυνα στο Χάρκοβο παρέχεται κυρίως από την 92η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία που υπέστη βαριές απώλειες στα τέλη Αυγούστου. Οι κύριες δυνάμεις που σχηματίζουν ένα κάλυμμα στο Κίεβο είναι το 169ο Κέντρο Κατάρτισης του Ουκρανικού Στρατού.
 
Μια αποτελεσματική εφεδρεία στην ενδοχώρα της Ουκρανίας επίσης απουσιάζει: οι εφεδρικές δυνάμεις είναι μόνο μερικές δεκάδες τάγματα πεζικού, ελλιπώς εξοπλισμένα.
 
Στο μέτωπο της Ντόνμπας οι ουκρανικές δυνάμεις υπέστησαν σημαντικές ζημίες κατά τη θερινή σύγκρουση, έχοντας απωλέσει ένα σημαντικό μέρος του βαρέος εξοπλισμού τους. Η τεχνική κατάσταση του διασωθέντος υλικού είναι ως επί το πλείστον χαμηλής επιχειρησιακής αξίας και ηλικιακά ήδη παρωχημένο. Η Ουκρανία έχει αναγκαστεί να προβεί το τελευταίο τετράμηνο σε βιαστικές κινήσεις συναρμολόγησης και επισκευής υποβαθμισμένων και ξεπερασμένων οχημάτων μάχης.
 
Η Ουκρανική Πολεμική Αεροπορία, που υπόφερε ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της θερινής σύγκρουσης το 2014, έχει υποστεί σημαντικές ζημίες και στερείται ενός σημαντικού αριθμού του ήδη μικρό αριθμού των επισκευασμένων αεροσκαφών και ελικοπτέρων της, σχεδόν έχει απωλέσει την ικανότητα μάχης.
 
Παρά το γεγονός ότι η ουκρανική ηγεσία προσπαθεί να αυξήσει με ταχύ ρυθμό τις ενισχύσεις και να αποκαταστήσει την ικανότητα μάχης των στρατιωτικών μονάδων της, είναι απίθανο μέσα στους επόμενους μήνες να είναι σε θέση να αλλάξει η κατάσταση προς το καλύτερο. Το Κίεβο έχει σε εξέλιξη ένα νέο γύρο κινητοποίησης, ενώ δέχεται και κάποια προμήθειες στρατιωτικής βοήθειας από το εξωτερικό (κυρίως από τις ΗΠΑ), μέτρα που θα επιτρέψουν να αυξηθεί η πυκνότητα των ουκρανικών στρατευμάτων στη Ντόνμπας και στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα. Αυτό, σε αυτό το στάδιο, μπορεί να περιπλέξει την πορεία αρκετών ρωσικών στρατιωτικών επιχειρήσεων, αλλά είναι απίθανο να αλλάξει ριζικά την πορεία και τα αποτελέσματα μιας ρωσικής εισβολής.
 
Επομένως, οι ρωσικές δυνάμεις είναι δυνατόν να πραγματοποιήσουν στρατηγική περικύκλωση των κύριων στρατιωτικών δυνάμεων της Ουκρανίας, το οποίο θα οδηγήσει στην ταχεία ήττα τους. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι ρωσόφιλες δυνάμεις της Ντόνμπας, όπως επίσης έχουν πολλαπλασιαστεί και αναμορφωθεί τους τελευταίους μήνες, θα κατευθύνουν τις δράσεις τους κυρίως πάνω στην γραμμή επαφής με τις Ουκρανικές Ενοπλες Δυνάμεις στην μετωπική περιοχή της Ντονμπας, ενώ τατακτικά  ρωσικά στρατεύματα θα είναι σε θέση να επιχειρήσουν βαθιά μέσα στο έδαφος της Ουκρανίας.
 
Η σημαντικότερη από αυτές τις επιχειρήσεις μπορεί να είναι η ομαδοποίηση των ρωσικών στρατευμάτων από την περιοχή του Ροστοφ-oν-Ντον, με γρήγορη πρόσβαση στην Μαριούπολη και ταυτόχρονη κατεύθυνση στο βορρά, ακριβώς στο πίσω μέρος όλης της ουκρανικής ομάδας που έχει αναπτυχθεί στη Ντονμπας. Αυτό το «νότιο νύχι» μπορεί να υποστηριχθεί από μια κρούση από το βόρειο τμήμα της Λούγκανσκ. Από μόνα τας όλα αυτά, η ραγδαία πρόοδος ακριβώς στην πάνω στην πλάτη της ουκρανικής ομάδας στη Ντονμπας, θα ταρακουνήσει το έδαφος.
 
Ταυτόχρονα, η «βόρεια ομάδα» των ρωσικών στρατευμάτων μπορεί να κινηθεί μέσα από την περιοχή Σούμι και Κερνιχίβ, με απευθείας πορεία στο Κίεβο, την πρωτεύουσα της Ουκρανίας, για να παραλύσει εντελώς τη θέλησή του εχθρού για αποτελεσματική αντίσταση και να τον αναγκάσει σε βιαστικές κινήσεις για την προστασία του Κιέβου. Μια δευτεροβάθμια επίθεση μπορεί να πραγματοποιηθεί για το σκοπό της κατάληψης του Χαρκόβου, για να σχηματιστεί ένα «βόρειο νύχι», ακολουθούμενο από την επίθεση κατά της ουκρανικής ομάδας στη Ντονμπας από το βορρά.
 
Σε αυτό το σενάριο, σχεδόν το σύνολο των αξιόμαχων σχηματισμών των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, συγκεντρώνεται τώρα γύρω από το Λούγκανσκ και Ντόνετσκ, θα αντιμετωπίσει την προοπτική της πλήρους περικύκλωσης και της απόλυτης καταστροφής εντός 48-72 ωρών. Για να αποκρούσει το ρωσικό «μπλίτσκριγκ» η ουκρανική πλευρά απλά δεν έχει τίποτα. Πιθανόν και μόνο η προοπτική εξόδου των ρωσικών στρατευμάτων στο πίσω μέρος της Ντονμπας θα θέσει τα ουκρανικά στρατεύματα σε ταχεία υποχώρηση προς το Δνείπερο. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτή η υποχώρηση θα οδηγήσει σε πραγματική καταστροφή των κύριων δυνάμεων της Ντονμπας. Το μεγαλύτερο μέρος των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων θα είναι αναπόφευκτα στο έλεος μιας στρατηγικής περικύκλωσης, δυτικά του Ντόνετσκ και Λούγκανσκ – ένα μεγάλο στρατόπεδο αιχμαλώτων. Έτσι, όλες οι δυνάμεις μπορεί να νικηθούν σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, το οποίο θα οδηγήσει στην ταχεία απελευθέρωση της Ντονμπας.
 
Στους απώτερους στόχους της προώθησης των ρωσικών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια της εισβολής μπορούν να εντοπιστούν διάφορα ορόσημα, ανάλογα με τη στρατιωτική και πολιτική κατάσταση και την προθυμία του Κιέβου για μια ταχεία συμφωνία. Παρ ‘όλα αυτά, η επιχείηρηση μπορεί να αναδιπλωθεί σε όλη την επικράτεια των περιοχών Λούγκανσκ και Ντόνετσκ (συμπεριλαμβανομένης της Μαριούπολης), στην έξοδο προς το Δνείπερο, στην κατάληψη των περιοχών Χάρκοβο και Καρκίβ, στην πρόσβαση στον ισθμό της Κριμαίας, στην προσέγγιση στο Κίεβο. Με άλλα λόγια, η επιχείρηση μπορεί να εκτυλιχθεί στο σύνολο των οκτώ υποψήφιων περιοχών της «Νέας Ρωσίας», στο νότο μέχρι την Υπερδνειστερία αλλά και στον αποκλεισμό του Κιέβου. Από αυτή την άποψη, ίσως το Κίεβο θα υπαγορεύσει τους όρους της ειρήνης.
 
Η ισορροπία των δυνάμεων, όπως αυτή μπορεί να εκτιμηθεί, επιτρέπει στην ρωσική πλευρά να πραγματοποιήσει μια τέτοια επιχείρηση χωρίς επιπλοκές, δεδομένου ότι τα ρωσικά στρατεύματα είναι ποιοτικά πολύ ανώτερα των ουκρανικών – συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής έννοιας και της παρουσίας νέων και σύγχρονων όπλων. Ο αριθμός της δύναμης των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, η οποία θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί στην ουκρανική επικράτεια, υπολογίζεται ότι αντιστοιχεί στο ελάχιστο – ισοδύναμο που είχε αναπτυχθεί στα σύνορα της Ουκρανίας τον Απρίλιο του 2014. Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε τη δύναμη της «Νέας Ρωσίας», ο αριθμός της οποίας φθάνει τώρα κατ ‘εκτίμηση τα 30.000 άτομα.
 
Μια σημαντική ομάδα της Πολεμικής Αεροπορίας και της Αεροπορίας Στρατού της Ρωσίας, μπορεί να γίνει ένας σημαντικός παράγοντας στις επιχειρήσεις.
 
Ο κύριος παράγοντας μιας αποχής μιας μεγαλύτερης συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας στη σύγκρουση στην Ουκρανία ήταν μέχρι σήμερα οι σχέσεις της Μόσχας με την Δύση. Ωστόσο, η τρέχουσα καταστροφή των σχέσεων με την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες λύνουν τα χέρια της Μόσχας.
 
Τώρα είναι για τους περισσότερους Ρώσους σαφές ότι ο μακροπρόθεσμος στόχος των δυτικών κυβερνήσεων, με τις πολλαπλές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, δεν αναγκάζει τη Μόσχα να επιδείξει αυτοσυγκράτηση όσον αφορά την Ουκρανία, αλλά είναι περισσότερο για την αποσταθεροποίηση της χώρας και στην ιδανική περίπτωση την ανατροπή του Βλαντιμίρ Πούτιν και μια αλλαγή καθεστώτος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι δυτικές χώρες, οι οποίες υποστήριξαν ενεργά το Κίεβο το καλοκαίρι, παρείχαν στην Ουκρανία την ψευδαίσθηση της δυνατότητας επίλυσης του προβλήματος στη Νοτνμπας με στρατιωτικά μέσα. Η στρατιωτική ήττα της «Νέας Ρωσίας» θα είχε μετατραπεί σε μια τεράστια πολιτική ήττα της Ρωσίας και μια προσωπική ήττα του Πούτιν – και η Δύση δεν ήθελε να χάσει αυτή την ευκαιρία.
 
Μετά το τέλος του Αυγούστου το Κίεβο είχε χάσει τις προοπτικές της στρατιωτικής νίκης, οι Δυτικοί «εταίροι» του έχουν έκτοτε αποδυθεί σε μια μακρά πολιορκία και απομόνωση του Πούτιν, παρά την εκεχειρία του Μινσκ. Υπό το φως των επιλεγμένων δυτικών τακτικών για την περαιτέρω ενίσχυση των κυρώσεων, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μοιάζει σχεδόν αναπόφευκτη.
 
Ταυτόχρονα, οι τελευταίοι έξι μήνες αποκάλυψαν ότι η Δύση δεν είχε καν οριοθετήσει μια γραμμή πιθανής εξασθένησης ή κατάργησης των περιοριστικών μέτρων που θεσπίστηκαν. Είναι σαφές ότι πρόκειται για μια σκόπιμη τακτική, και αν το Κρεμλίνο ξαφνικά αρχίζει να υποχωρεί στην Ουκρανία, οι εκβιαστικές κυρώσεις θα συνεχίζονται, η Δύση θα προβάλει όλο και περισσότερες νέες απαιτήσεις, ώστε να αξιοποιήσει στο έπακρο την κατάσταση πάνω από τη «Νέα Ρωσία» πρώτα, και στη συνέχεια στην Κριμαία. Αλλά ο κύριος στόχος είναι και πάλι για να αποσταθεροποιηθεί το καθεστώς του Πούτιν και η μέγιστη αποδυνάμωση της Ρωσίας στο σύνολό τους, κάτι που φαίνεται ιδιαίτερα καθαρά στη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών. Έτσι, οποιαδήποτε απόκλιση από το Κρεμλίνο είναι σχεδόν αδύνατη – και είναι αδύνατο να διατηρηθεί το σημερινό καθεστώς στη Νοτνμπας, μεταξύ άλλων λόγω της πίεσης της Δύσης.
 
Τώρα η κατάσταση είναι πολύ παρόμοια με αυτή τον Μάρτιο-Απρίλιο-Μάιο του 2014. Η χρήση της ρωσικής στρατιωτικής δύναμης την άνοιξη του 2014 θα είχε απομακρύνει τον αιματηρό και παράλογο πόλεμο στη Ντονμπας. Η χρήση της ρωσικής στρατιωτικής δύναμης στο εγγύς μέλλον μπορεί να σταματήσει αυτόν τον παράλογο πόλεμο. Η μάταια επιθυμία της Μόσχας να αποφύγει τις δυτικές κυρώσεις οδήγησε στο ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, στη Ντονμπας, και τελικά η Δύση εισήγαγε περισσότερες κυρώσεις. Η ιστορία μπορεί να επαναληφθεί.
 
Η ουκρανική κρίση είναι σε μεγάλο βαθμό προκαθορισμένη από τη θέση της Δύσης και την άποψή της για τη Ρωσία. Όπως και πριν, η βάση αυτής της άποψης είναι η πλήρης έλλειψη αναγνώρισης για τη Ρωσία όλων των δικαιωμάτων, των συμφερόντων και των ανησυχιών όσον αφορά τη διασφάλιση της ασφάλειάς της. Οποιαδήποτε δράση από τη Ρωσία σε σχέση με την Ουκρανία δεν έχει κανένα νόημα – η θέση της Ρωσίας σχετικά με την Ουκρανία και τα ρωσικά συμφέροντα στην Ουκρανία, καθώς και την επέκταση και την ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ, θα αγνοηθεί σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν η Κριμαία ήταν υπό τον έλεγχο του Κιέβου.
 
Ως εκ τούτου, στην ίδια θέση μια δυνητική ριζική αλλαγή της Ρωσίας για το θέμα της Ουκρανίας φαίνεται άσκοπη – καμία χειρονομία καλής θέλησης δεν θα εκτιμηθεί από την Δύση. Είναι εν τέλει μόνο η ρωσική στρατιωτική δύναμη που θα κάνει το Κίεβο να αποδεχτεί τις ρωσικές απαιτήσεις και να σπάσει ο δεσμός μεταξύ του Κιέβου και των δυτικών πρωτευουσών, και τελικά να οδηγήσει σε διαπραγματεύσεις και τη διασφάλιση της ειρήνης στη Ντονμπας. Μόνο αυτό μπορεί να προκαλέσει το Κίεβο να εξετάσει τη γνώμη της Μόσχας, την οποία προς το παρόν αγνοεί ανοιχτά.
 
Σε αυτό το στάδιο της σύγκρουσης, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι βραχυπρόθεσμοι στόχους της ρωσικής πολιτικής προς την Ουκρανία και οι σχετικές επίσημες απαιτήσεις προς την ουκρανική πλευρά μπορεί να είναι:
 
1. Η ντε φάκτο αναγνώριση από το Κίεβο της Λαϊκή Δημοκρατία Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ και άμεσες διαπραγματεύσεις μαζί τους.
 
2. Αποχή του Κιέβου από οποιαδήποτε στρατιωτική δράση εναντίον της Λαϊκής Δημοκρατία Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ, καθώς και άρση του οικονομικού αποκλεισμού των εδαφών αυτών. Η υπογραφή μια ειρηνευτικής συμφωνίας της Ουκρανίας με την Λαϊκή Δημοκρατία Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ.
 
3. Η μερική αποστράτευση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας και η αποχώρηση των περισσοτέρων σχηματισμών από τη γραμμή επαφής με την Λαϊκή Δημοκρατία Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ.
 
4. Αποχή του Κιέβου από τη διεκδίκηση του ελέγχου των πρώην ρωσο-ουκρανικών συνόρων σε μέρη που ελέγχονται από την Λαϊκή Δημοκρατία Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ.
 
5. Η αναγνώριση από το Κίεβο της ντε φάκτο προσάρτησης της Κριμαίας και η άρνηση κάθε μορφής αποκλεισμού της χερσονήσου, καθώς και της ανοχής της απρόσκοπτης διέλευση από την Κριμαία και την Υπερδνειστερία.
 
6. Άρνηση του Κιέβου από όλες τις μορφές των οικονομικών κυρώσεων και μποϊκοτάζ στο εξωτερικό εμπόριο με τη Ρωσία.
 
7. Εγγύηση του Κιέβου των δικαιωμάτων της ρωσικής γλώσσας για τον ρωσόφωνο πληθυσμό στην Ουκρανία και συζήτηση περί ομοσπονδιοποίησης της χώρας.
 
8. Αποχή της Ουκρανίας από την ένταξη στο ΝΑΤΟ και της συμμετοχής σε οποιεσδήποτε πολιτικο-στρατιωτικές συμμαχίες που απειλούν την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας. Η αξιολόγηση των απειλών σε αυτή την περίπτωση πρέπει να προέρχεται από την Μόσχα.
 
Θεωρητικά, ως αποζημίωση για όλα αυτά η Ρωσία μπορεί να αναγνωρίσει την Λαϊκή Δημοκρατία Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ ως μέρος της Ουκρανίας, στην περίπτωση της ομοσπονδιοποίησης της χώρας, και να αναγνωρίσει ακόμη και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, χωρίς την Κριμαία.
 
Φυσικά, με το ​​σύνολο όλων αυτών των απαιτήσεων το επίσημο Κίεβο θα αγανακτήσει. Είναι εξίσου προφανές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα υποστηρίξουν σθεναρά το Κίεβο στην αντιμετώπιση αυτών των απαιτήσεων από την Μόσχα. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ρωσία απλά δεν μπορεί με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, εκτός από τη δύναμη των όπλων, να τερματίσει τον πόλεμο. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι παραπάνω θεωρητικές απαιτήσεις, σε αυτό το στάδιο, δεν απειλούν την ύπαρξη του ουκρανικού κράτους και μπορεί να στοχεύουν περισσότερο στην προσπάθεια εξαναγκασμού του Κιέβου να αναγνωρίσει την σημερινή κατάσταση και να εξομαλύνει τις σχέσεις της με τη Ρωσία.
 
Ως εκ τούτου, εάν δεν συμβεί κάτι το εξαιρετικό, ο εξαναγκασμός της Ουκρανίας με τη μορφή στρατιωτικής δράσης μεγάλης κλίμακας φαίνεται ως η πιθανότερη προοπτική για το 2015, όπως ακριβώς και η προσάρτηση της Κριμαίας και ο εμφύλιος πόλεμος στην Ουκρανία ήταν οι κύριες τάσεις για το 2014.
 
Πηγή: defencenews.gr