Γράφει η Θάλεια Χούντα
Την 24η Αυγούστου στην Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ, χωροστατούντος του Μητροπολίτη Μυτιλήνης Ιακώβου, πραγματοποιήθηκε με λαμπρότητα η τελετή ενθρόνισης της νέας Ηγουμένης Ταβιθά, σε κλίμα θρησκευτικής κατάνυξης και παρουσία πάρα πολλών πιστών τόσο από την Ελλάδα όσο και από την Κύπρο και λοιπές χώρες του εξωτερικού.
Η Ηγουμένη είναι γόνος πολύτεκνης ευσεβούς οικογένειας και κατάγεται από το Βουνί Λεμεσού Κύπρου. Μαζί με τέσσερα από τα οκτώ αδέρφια της μετανάστευσαν σε νεαρή ηλικία στην Αυστραλία, όπου και πρωτάκουσε για το Μοναστήρι των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και για το έργο της Ηγουμένης Ευγενίας Κλειδαρά. Κατόπιν επικοινωνίας τους, το έτος 1977 αρχίζει τον μοναχικό βίο της και δέκα έτη μετά, αφού κοιμήθηκε ο σύζυγός της Χριστόδουλος, την ακολουθεί και η μητέρα της, η Μεγαλόσχημη μοναχή Ολυμπία, έως την κοίμησή της το έτος 2011. Επί 36 συναπτά έτη διακονεί την Ηγουμένη Ευγενία, η οποία και λίγες ημέρες πριν την κοίμησή της εξέφρασε την επιθυμία της να την δεχθεί η αδελφότητα της Μονής ως Ηγουμένη. Σύσσωμη η αδελφότητα σεβάστηκε την επιθυμία αυτή και εξέλεξε ως νέα Ηγουμένη την Ταβιθά.
Η ίδια απευθύνεται στους πιστούς και μεταξύ άλλων αναφέρει: «Δοξάζω το Όνομα της Παναγίας Τριάδος και της Υπεραγίας Θεοτόκου, της γλυκιάς μας Παναγίας που με αξίωσαν να ζήσω επί τριάντα έξι χρόνια κοντά στην Αγία Μητέρα μας Ευγενία, μέχρι την τελευταία της πνοή. Σήμερα, σε αυτή την τόσο μεγάλη ημέρα της ζωής μου, θέλω από τα βάθη της καρδιάς μου να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους θαυματουργούς μας Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, που αξίωσαν να είμαι πνευματικό παιδί της Αγίας Ηγουμένης Ευγενίας Κλειδαρά και να ζήσω κοντά της -όπως και όλες οι Μοναχές- τις χαρές και τις λύπες της, στον ψεύτικο αυτόν κόσμο. Τα τελευταία της λόγια ήταν «να έχετε αγάπη, αγάπη. Μόνο η αγάπη θα σας οδηγήσει στην Βασιλεία των Ουρανών». Ήταν η Αγία Μητέρα μας Ευγενία ο επίγειος φύλακας Άγγελός μας. Η αγάπη της ήταν για εμένα το παν στην ζωή μου. Από νεαρής ηλικίας είχα τον πόθο να ακολουθήσω τον Μοναχικό βίο, αλλά δεν εύρισκα πουθενά την ανάπαυση που ζητούσε η ψυχή μου. Έφυγα από την Κύπρο για την Αυστραλία και εκεί ζούσα με τα αδέλφια μου μία άνετη ζωή. Δεν μου έλειπε τίποτα. Όμως, όσα ταξίδια και αν έκανα, όσους ανθρώπους και αν γνώρισα, όσα βιβλία και αν διάβασα, δεν με γέμιζαν με τίποτα. Αναζητούσα κάτι άλλο. Σε μία αγρυπνία στον Ιερό Ναό του Αγίου Ελευθερίου Μελβούρνης έμαθα για τους Νεοφανείς Αγίους μας και έγραψα ένα γράμμα στην Ηγουμένη Ευγενία, ότι ήθελα να γίνω Μοναχή. Με δέχτηκε αμέσως με ανοικτή αγκαλιά. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ μικρό και ασήμαντο για την θέση αυτή, που τόσο με τίμησε και εξύψωσε με την ζωή και το έργο της. Υποτάσσομαι όμως στην θέλησή της, όπως έκανα μέχρι τώρα κοντά της. Ευχαριστώ τον Πολυσέβαστο Ποιμενάρχη μας κκ Ιάκωβο, Μητροπολίτη Μυτιλήνης, ευχαριστώ τις Μοναχές – αδελφές μου που δέχθηκαν την αναξιότητά μου ως Ηγουμένη, ευχαριστώ τους αείμνηστους γονείς μου, την οικογένειά μου -τα αδέρφια μου και τους συγγενείς-, ευχαριστώ όλους εσάς που ήρθατε από την Κύπρο μας και από οπουδήποτε αλλού και εύχομαι οι Άγιοί μας Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη και η ευχή της πολυαγαπημένης μας Μανούλας να μας σκεπάζουν, να μας συνοδεύουν σε όλη την ζωή μας και να μην μας εγκαταλείψουν ποτέ».
Μετά από αυτά, το μόνο που μπορώ να ευχηθώ από καρδιάς στην Ηγουμένη Ταβιθά, είναι ΑΞΙΑ, ΑΞΙΑ, ΑΞΙΑ! Θα είμαστε πάντα δίπλα της σε αυτό τον ιερό και δύσκολο αγώνα.
Πηγή: exipno.gr
Προσθήκη σχολίου