Διεθνή

Μέχρι πού θα μπορούσε να κλιμακωθεί η σύγκρουση στην Ουκρανία;

Μέχρι πού θα μπορούσε να κλιμακωθεί η σύγκρουση στην Ουκρανία;

Μέχρι πού θα μπορούσε να κλιμακωθεί η σύγκρουση στην Ουκρανία; Με επέκταση περιορισμένη ή μαξιμαλιστική της ζώνης που κατέχουν οι Ρωσόφωνοι, είτε μέχρι να συνδεθεί η Κριμαία με χερσαία πρόσβαση με την Ανατολική Ουκρανία, είτε μέχρι να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την ακτογραμμή μέχρι την Οδησσό.
Από την άλλη μεριά, οι κυρώσεις της ΕΕ θα κλιμακώνονταν και θα απομάκρυναν κάθε δυνατότητα εξομάλυνσης των σχέσεων των Βρυξελλών και του Βερολίνου με τη Μόσχα. Ταυτόχρονα θα κάμπτονταν και οι τελευταίες αντιρρήσεις-επιφυλάξεις για αναδιάταξη των δυνάμεων του ΝΑΤΟ με προώθησή τους στην Πολωνία, στις Βαλτικές και τη Ρουμανία.
Ετσι θα πυροδοτηθεί ένας φαύλος κύκλος σε δύο μέτωπα: στις νέες οικονομικές κυρώσεις θα υπάρχουν ρωσικά αντίποινα, ενώ στην ενίσχυση του ΝΑΤΟ η Ρωσία θα απαντήσει με διασφάλιση της επιχειρησιακής δυνατότητας για αποτρεπτική αμυντική και προληπτική επιθετική προβολή δύναμης από τη Βαλτική μέχρι και τη Μαύρη Θάλασσα. Είναι φανερή η αμηχανία της ΕΕ και ειδικότερα της Γερμανίας, με τον ΥΠΕΞ Σταϊνμάγερ να προειδοποιεί τη Μόσχα ότι αν καταληφθεί η Μαριούπολη από τους Ρωσόφωνους δεν θα μπορέσει να αποφευχθεί η κλιμάκωση των κυρώσεων.
Είναι φανερό ότι ΕΕ και Γερμανία δεν ελέγχουν τη σύγκρουση και ότι μια πραγματική και όχι προσχηματική θεσμική διαπραγμάτευση θα έπρεπε να περιλαμβάνει τις ΗΠΑ, καθώς η κυβέρνηση Γιάτσενιουκ ήταν επιλογή της ΥΦΥΠΕΞ Νούλαντ, με τις κινήσεις του Κιέβου να αντιστοιχούν σε προτροπή, στήριξη και στη χειρότερη περίπτωση ανοχή της Ουάσιγκτον.
Ετσι, η ΕΕ, που καταβάλλει υψηλότατο κόστος με τις κυρώσεις-αντίποινα και που θα καταβάλλει ακόμη περισσότερα στην με τον χαρακτήρα του κατεπειγόντως ενίσχυση των αμυντικών δαπανών κάθε χώρας-μέλους, βρίσκεται σε δυναμική ολικής επαναφοράς της εξάρτησης από τις ΗΠΑ:

  • Πρώτον, την κλιμάκωση ή την αποκλιμάκωση ορίζουν οι ΗΠΑ μέσω της ειδικής σχέσης τους με τον Γιάτσενιουκ και σε συνάρτηση με μια συνολική θεώρηση της σχέσης τους με τη Ρωσία του Πούτιν.
  • Δεύτερον, η ΕΕ όχι μόνο δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πρώτη μεταψυχροπολεμική κούρσα συμβατικών εξοπλισμών, αλλά καθώς αργά ή γρήγορα στην αντιπαράθεση θα μπουν και τα τακτικά πυρηνικά όπλα, η «γηραιά ήπειρος» θα ζητήσει την προστασία της αμερικανικής πυρηνικής ομπρέλας.

Η ΕΕ δεν ελέγχει το Κίεβο, δεν ελέγχει μια σύγκρουση με τη Μόσχα που η ίδια πυροδότησε με απίστευτη ελαφρότητα.
 
Γιώργος Καπόπουλος
Πηγή: ethnos.gr

Πληροφορίες για το συντάκτη

dialogoi.gr

Προσθήκη σχολίου

Κάνετε κλικ για να εισάγετε το σχόλιο σας

Ξεχώρισαν