Ακάθεκτοι προελαύνουν οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, αψηφώντας τις αδιέξοδες στρατιωτικές επιχειρήσεις της Δύσης και έχοντας μόλις προσαρτήσει στα εδάφη τους τον αρχαιολογικό χώρο της Παλμύρας…
Σοβαρές ανησυχίες…
εκφράζονται διεθνώς για την τύχη του περίφημου αρχαιολογικού χώρου της Παλμύρας που έπεσε στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο ελέγχει πλέον περισσότερο από το 50% της Συρίας.
Σοβαρές ανησυχίες εκφράζονται και για την αποτελεσματικότητα των αεροπορικών βομβαρδισμών της αμερικανικής συμμαχίας, καθώς οι τζιχαντιστές κατάφεραν να ελέγξουν και το τελευταίο συνοριακό φυλάκιο μεταξύ Συρίας και Ιράκ, το οποίο ως την Πέμπτη το ήλεγχε το καθεστώς του Μπασάρ αλ Ασαντ.
Οι τζιχαντιστές ελέγχουν επίσης όλες τις εγκαταστάσεις άντλησης φυσικού αερίου και πετρελαίου της Συρίας, εκτός από δύο – η μία παραμένει στα χέρια του Ασαντ και η άλλη στους Κούρδους.
Πέντε ημέρες πριν από την πτώση της Παλμύρας το Ισλαμικό Κράτος κατέλαβε τη σημαντική πόλη Ραμάντι στο Ιράκ.
Η διπλή αυτή επιτυχία των τζιχαντιστών ασκεί πίεση όχι μόνο στη Βαγδάτη και στη Δαμασκό αλλά και στην Ουάσιγκτον που καλείται πλέον να παραδεχθεί στον αμερικανό λαό ότι η αεροπορική εκστρατεία που εγκαινίασε ο Μπαράκ Ομπάμα στη Μέση Ανατολή θα είναι μακροχρόνια.
Εισβολή στο ρωμαϊκό βασίλειο της Ζηνοβίας
Η κατάληψη της Παλμύρας, η οποία βρίσκεται σε μια όαση 215 χλμ. βορειοανατολικά της Δαμασκού και είναι γνωστή ως «Νύμφη της Ερήμου», παρέχει στους τζιχαντιστές πρόσβαση σε σύγχρονες στρατιωτικές βάσεις της περιοχής και στον εξοπλισμό τους, τις οποίες εγκατέλειψαν άρον-άρον οι δυνάμεις του Ασαντ.
Οι μεγαλύτερες ανησυχίες όμως εκφράζονται παγκοσμίως για την τύχη του αρχαιολογικού χώρου της Παλμύρας, όπου βασίλευε τη ρωμαϊκή εποχή η βασίλισσα Ζηνοβία και σήμερα είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
«Προτού ξεσπάσει ο εμφύλιος πόλεμος η Παλμύρα ήταν σημαντική για τους Σύρους ως δική τους πολιτιστική κληρονομιά. Πολλοί Σύροι επισκέπτονταν τον αρχαιολογικό χώρο. Επίσης οι Αρχές της χώρας διοργάνωναν συχνά πολιτιστικά γεγονότα στην Παλμύρα. Δεν ήταν όμως σημαντική μόνο για τους ίδιους τους Σύρους αλλά και για την τουριστική οικονομία της Συρίας. Το 2007 η χώρα άρχισε να “ανοίγει” προς τη Δύση τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά – και στο πλαίσιο αυτό ξεκίνησε τις προσπάθειες επέκτασης της τουριστικής αγοράς της. Ο μαζικός τουρισμός δεν είχε φθάσει ακόμη στη Συρία τότε – μόλις που αρχίζαμε να βλέπουμε τα πρώτα οργανωμένα γκρουπ τουριστών. Η Παλμύρα ήταν πολύ σημαντική γιατί βρισκόταν στην κορυφή των τουριστικών προορισμών της χώρας» λέει ο Χιου Λόβατ από το Πρόγραμμα Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής του European Council on Foreign Relations, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει μέρος των σπουδών του στη Δαμασκό.
«Ο αρχαιολογικός χώρος κατοικούνταν επί χιλιάδες χρόνια και ένα συνονθύλευμα διαφορετικών πολιτισμών έχει αναπτυχθεί εκεί. Ανάμεσα στα μνημεία υπάρχουν ορισμένα ισλαμικά ή με ισλαμικές αναφορές, όπως από την περίοδο του Χαλιφάτου των Ομεϊαδών, αλλά υπάρχουν και τα “παγανιστικά” μνημεία. Αν οι πράξεις του Ισλαμικού Κράτους σε άλλους ιστορικούς χώρους αποτελούν ένδειξη για το τι θα κάνουν και στην Παλμύρα, τότε η κατάσταση είναι εξαιρετικά ανησυχητική. Είναι πιθανό να δούμε την καταστροφή των μνημείων που θα θεωρηθούν “αντιισλαμικά”».
«Πού μπορούμε να τα πουλήσουμε αυτά;»
Εκκλήσεις για την τύχη της Παλμύρας έχουν πραγματοποιήσει πολλοί, από την υπεύθυνη Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ Φεντερίκα Μογκερίνι, η οποία δήλωσε ότι η καταστροφή Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς αποτελεί έγκλημα πολέμου, ως το περίφημο ισλαμικό πανεπιστήμιο Αλ Αζχάρ της Αιγύπτου, το οποίο τόνισε ότι «η καταστροφή ή η λεηλασία πολιτιστικής κληρονομιάς απαγορεύεται από το Ισλάμ».
Αλλά ακόμη και αν οι τζιχαντιστές δεν πάρουν τις βαριοπούλες και τα εκρηκτικά για να εξαφανίσουν τα αρχαιολογικά μνημεία, οτιδήποτε μπορεί να μετακινηθεί είναι απίθανο να σωθεί από τις λεηλασίες.
«Υπάρχουν πληροφορίες, και μάλιστα αξιόπιστες, ότι το Ισλαμικό Κράτος λεηλατεί τους αρχαιολογικούς χώρους εκτός από το να τους καταστρέφει. Τους λεηλατεί και πουλάει τα έργα τέχνης στη μαύρη αγορά. Ορισμένα πιστεύεται ότι έχουν καταλήξει στην Ευρώπη. Αφού λοιπόν οι τζιχαντιστές κατέλαβαν την Παλμύρα, θα καταστρέψουν μνημεία αλλά θα τους απασχολήσουν και οικονομικές παράμετροι – θα αναρωτηθούν “Πού μπορούμε να τα πουλήσουμε αυτά;”. Η τύχη της Παλμύρας θα είναι κατά πάσα πιθανότητα όμοια με εκείνη πολλών αρχαιολογικών μνημείων του Ιράκ. Δυστυχώς δίπλα στο τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές θα προστεθεί η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Συρίας»καταλήγει ο κ. Λόβατ.
Η πιο σημαντική νίκη των τζιχαντιστών από την κατάκτηση της Μοσούλης
Στο Ραμάντι έσβησε η «Σουνιτική Αφύπνιση»
Η πτώση του Ραμάντι στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους την περασμένη Κυριακή είναι η πιο σημαντική νίκη των τζιχαντιστών από την κατάκτηση της Μοσούλης τον περασμένο Ιούνιο.
Η κατάκτηση της πρωτεύουσας της σουνιτικής επαρχίας Ανμπάρ αποτελεί πλήγμα για την κυβέρνηση της Βαγδάτης, ταπείνωση για τον ιρακινό στρατό που την υπερασπιζόταν, υποδαύλιση της διαμάχης μεταξύ σουνιτών και σιιτών καθώς οι σιιτικές πολιτοφυλακές (και όχι ο ιρακινός στρατός) καλούνται πλέον να προσπαθήσουν να ανακαταλάβουν το Ραμάντι και διάψευση των υπεραισιόδοξων, παραπλανητικών ανακοινώσεων του αμερικανικού Πενταγώνου που αναφέρονταν τακτικά σε επικείμενη ήττα του Ισλαμικού Κράτους.
Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση του Ιράκ δεν έχει άλλη επιλογή από το να προστρέξει στις σιιτικές πολιτοφυλακές, που συχνά κατηγορούνται ότι αντιμετωπίζουν με εξαιρετική βιαιότητα τους σουνίτες συμπατριώτες τους.
Μπροστά στην προέλαση των τζιχαντιστών στο Ραμάντι ο στρατός του Ιράκ το έβαλε στα πόδια, εγκαταλείποντας μάλιστα σύγχρονο εξοπλισμό που έχει λάβει από τις ΗΠΑ.
Η εξέλιξη αυτή αποδυναμώνει τη Βαγδάτη και ενισχύει το Ιράν, το οποίο εκπαιδεύει, εξοπλίζει και καθοδηγεί τις περισσότερες σιιτικές πολιτοφυλακές του Ιράκ.
Το Ραμάντι, 115 χλμ. δυτικά της Βαγδάτης, ήταν το κέντρο της «Σουνιτικής Αφύπνισης» το 2006-07, όταν οι Αμερικανοί αποφάσισαν να πάρουν με το μέρος τους και να εξοπλίσουν τους σουνίτες της σκληροπυρηνικής επαρχίας Ανμπάρ και να τους στρέψουν εναντίον της Αλ Κάιντα.
Η κατάληψή του από το Ισλαμικό Κράτος βάζει φρένο στα σχέδια των Αμερικανών για μια δεύτερη «Σουνιτική Αφύπνιση», εναντίον του Ισλαμικού Κράτους αυτή τη φορά, καθώς οι ντόπιοι σουνίτες σεΐχηδες είτε έχουν δολοφονηθεί από τους τζιχαντιστές είτε αισθάνονται παγιδευμένοι μεταξύ τζιχαντιστών και σιιτών.
Την Παρασκευή 15 Μαΐου το Πεντάγωνο ανακοίνωνε: «Πιστεύουμε ακράδαντα ότι το Ισλαμικό Κράτος βρίσκεται σε άμυνα στο Ιράκ και στη Συρία προσπαθώντας απεγνωσμένα να κρατήσει τα εδάφη του».
Δύο ημέρες μετά έπεσε το Ραμάντι και στη συνέχεια καταλήφθηκε η Παλμύρα.
Σήμερα η Ουάσιγκτον καλείται να επανεξετάσει την αποτελεσματικότητα των βομβαρδισμών.
Τεκμήρια βαρβαρότητας
Βαριοπούλες και ηλεκτρικά τρυπάνια
Στο μουσείο της Μοσούλης τον περασμένο Φεβρουάριο το Ισλαμικό Κράτος κατέστρεψε εκθέματα με βαριοπούλες και ηλεκτρικά τρυπάνια, ανάμεσα στα οποία τους γιγαντιαίους μαρμάρινους φτερωτούς ταύρους που αποτελούσαν μέρος της πύλης της Νινευής.
Στις αρχές Μαρτίου οι τζιχαντιστές ισοπέδωσαν με μπουλντόζα τμήματα της πρώτης αρχαίας ασσυριακής πρωτεύουσας Νιμρούντ, έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς θησαυρούς του Ιράκ.
Καλάσνικοφ και εκρηκτικά σε βαρέλια
Στη συνέχεια στράφηκαν εναντίον του 2.000 ετών παλαιού αρχαιολογικού χώρου της Χάτρα, τον οποίο επίσης κατέστρεψαν με βαριοπούλες, μπουλντόζες, εκρηκτικά και Καλάσνικοφ.
Τον Απρίλιο επέστρεψαν στη Νιμρούντ, τοποθέτησαν εκρηκτικά σε βαρέλια και ανατίναξαν τρία αρχαία κτίσματα.
Προσθήκη σχολίου