Κέντρο Ειδικών Ατόμων ” Η Χαρά” : Ένα σπίτι γεμάτο ζεστασιά!

Πραγματικά η επίσκεψη μου στην “Χαρά” ήταν συναισθηματικά φορτισμένη , τόσο για το θέμα  το οποίο θα κάλυπτα , όσο και για την επαφή μου με τα  “παιδιά  ” του οικοτροφείου . Η ψυχή μου γέμισε γλύκα από την υπέροχη επαφή που είχα μαζί τους και αυτό που πήρα μαζί μου ήταν η τρυφερή αγκαλίτσα που τόσο ανιδιοτελώς μου προσφέρανε κάποιες από τις ψυχούλες αυτές.

Στην συνέντευξη που παραχώρησε η κ. Διαμαντή Κωνσταντίνα , Διευθύντρια του Κέντρου μαζί με το επιστημονικό προσωπικό του οικοτροφείου , μας επεξηγεί την λειτουργία του Κέντρου, την διαμονή των παιδιών  μας περιγράφει τις εκδηλώσεις που διοργανώνει το Κέντρο , ενώ στο τέλος μας μεταφέρει το δικό της μήνυμα για αυτά τα παιδιά που είναι………. και δικά μας παιδιά.!

 Το 1982 κάποιοι γονείς λόγω της ανάγκης που είχαν να στεγάσουν τα παιδιά τους και να εξασφαλίσουν το μέλλον τους πολύ περισσότερο από την καθημερινή τους διαβίωση  , αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα χώρο όπου τα παιδιά αυτά  θα φιλοξενούνται , δηλαδή ,θα είναι το σπίτι τους ουσιαστικά . Έτσι  η ιδέα ξεκίνησε με 4 – 5 γονείς και υλοποιήθηκε  μέχρι  και σήμερα που βρισκόμαστε εδώ σε αυτό το χώρο .  Αρχικά οι πρώτες εγκαταστάσεις ήταν στο Χαλάνδρι ,  στην συνέχεια όμως λόγω  της δωρεάς του οικοπέδου  και ενός κτίσματος  εδώ στην Παλλήνη , καθώς επίσης και εξαιτίας των σεισμών και της παλαιότητας του κτιρίου  ,αποφασίστηκε να δημιουργήθεί  αυτό το κτίριο , που είναι και η τελική εγκατάσταση.

Τα παιδιά ξυπνάνε γύρω στις 8:00 όπου ο πρωταρχικός μας σκοπός είναι η αυτοεξυπηρέτηση τους , δηλαδή μαζί με εμάς  μαθαίνουν να μπορούν να ντύνονται ,να τρώνε σωστά , να καλύπτουν όλο το επίπεδο της αυτουπηρέτησης τους . Βασικό κομμάτι και για εμάς , αλλά και για τα παιδιά είναι η προετοιμασία του πρωϊνού όπου τα ίδια τα παιδιά συνεργάζονται και το φτιάχνουν  , δηλαδή τους προσφέρουμε  βασικές δραστηριότητες , που κινητοποιούν τα παιδιά και  έτσι τους δίνεται η ευκαιρία να συμμετέχουν και τα ίδια στην διαδικασία.

Μετά θα μαζευτούμε όλοι στο καθιστικό και από εκεί και πέρα κάποια παιδιά πάνε εκδρομή , κάτι που γίνεται 3 φορές την εβδομάδα και φεύγουν γύρω στα 18 -20 παιδιά , μαζί με συνοδούς , ενώ κάποια άλλα παιδιά παραμένουν εδώ και μαζί με τους εκπαιδευτές παρακολούθούν  κάποια ψυχοκινητικά προγράμματα , εργαστήρια ,  ανάλογα την ημέρα και το δυναμικό που μένει πίσω από παιδιά .

 Αυτό γίνεται μέχρι τις 1:00 το μεσημέρι περίπου , όπου ακολουθεί το μεσημεριανό γεύμα   και όπου όλοι μαζί παρεούλα συγκεντρώνονται στην τραπεζαρία ,και  κοινωνικοποιούνται ι , χωρίς να  είναι απομονωμένα . Στη συνέχεια υπάρχουν κάποιες ώρες , όπου  κάποια παιδιά  ξεκουράζονται , άλλα κάθονται στο καθιστικό βλέποντας τηλεόραση , ενώ άλλα θα απασχοληθούν  στην εργοθεραπεία , κάτι που εξαρτάται καθαρά από την διάθεση τους .

Τα απογεύματα  τα παιδιά είτε είναι με τους φροντιστές τους στο καθιστικό , ενώ κάποια απ΄αυτά συναντιώνται  με τους γονείς τους . Επίσης έχουμε και κάποιους εξωτερικούς συνεργάτες που κάποιες φορές την εβδομάδα παρακολουθούν τα απογεύματα πρόγραμμα χοροθεραπείας , μουσικοθεραπείας και 3 φορές την εβδομάδα έρχεται εξωτερικός συνεργάτης που τα απασχολεί με μουσικό πρόγραμμα κιθάρα , τραγούδια , που τους αρέσει πάρα πολύ . Μεσολαβούν κάποια γεύματα , και κατά τις 9 :00 το βράδι τα παιδιά ετοιμάζονται να ξαπλώσουν  , όπου γίνεται πάλι  μία μίνι εξυπηρέτηση , συμμετέχοντας όμως τα ίδια τα παιδιά , όπου είναι ο άμμεσος στόχος μας και επιθυμία μας.

Όπως κατανοείτε απαιτείται πολύς χρόνος , γιατί υπάρχουν παιδιά ηλικίας 6 χρόνων μέχρι και 66 χρόνων , δηλαδή διαφορετικά ηλικιακά επίπεδα, καθώς επίσης και οι παθήσεις από τις οποίες πάσχουν είναι διαφορετικές και με τις αντίστοιχες απαιτήσεις, και με πολύ διαφορετικές ανάγκες. Αυτό που προσπαθούμε εμείς σαν θεραπευτές είναι να βρίσκουμε μία ισορροπία και όσο μπορούμε να ομαδοποιούμε τα παιδιά , ετσι ώστε και να ψυχαγωγούνται , αλλά και να έχουν μία κινητοποίηση , να φεύγουν από την θέση του καναπέ και από την θέση του” ότι δεν κάνουμε τίποτα.”

Επειδή τα περισσότερα παιδιά που ήταν στο σπίτι τους ήταν πολύ εγκλωβισμένα , εξαιτίας των διάφορων παθήσεων , χωρίς να τους το επιβάλλουμε και αποφεύγοντας να τους δημιουργούμε ένταση προσπαθούμε να τα καθοδηγούμε στο να ακολουθήσουν και να εναρμονιστούν με την πραγματική ζωή , όσο γίνεται και όσο είναι εφικτό.

Τα παιδιά πηγαίνουν μία φορά την εβδομάδα για αθλητισμό , κάνουν μπάσκετ , μαζί με γυμναστές  βεβαίως , στίβο , ενώ συμμετέχουν πολύ συχνά σε αγώνες όπου διοργανώνουν φορείς μεταξύ τους ,  Επίσης πάνε για bowling , πάνε για καφέ πολύ συχνά σε καφετέριες μαζί με τους συνοδούς και το πιό βασικό βρίσκονται  στην πραγματική κοινότητα και όχι σε απομονωμένα μέρη , συνυπάρχοντας με τον υπόλοιπο κόσμο .

Επίσης έχουμε κάνει κάποιες προσπάθειες , οι οποίες παραμένουν ακόμα σε αρχικό στάδιο να επισκεφτούμε μουσεία , σε χώρους πιό εκπαιδευτικούς , στο Αττικό Πάρκο, σε συναυλίες , σε εκδηλωσεις άλλων φορέων . Η ανταπόκριση των παιδιών σε αυτά τα καινούρια  καλέσματα στην αρχή παρουσίαζε μεγάλη δυσκολία, αφού τους προκαλούσε μεγάλη αναστάτωση αυτό το καινούριο, το άγνωστο γι αυτά , αλλά τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών το αναζητά και το θέλει. Ακόμα και ένοικοι που στην αρχή ήταν πιό ζωηροί , η λίγο πιό “αντικοινωνικοί” τώρα ανταπεξέρχονται , το περιμένουν, το ζητάνε. Τό λένε : θέλω να πάω για καφέ , θέλω να βγώ και αποτελεί μία από τις βασικές τους ανάγκες.

Προσπαθούμε  πέρα από τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα να τους περάσουμε διάφορα εκπαιδευτικά κομμάτια , από το πως καθόμαστε μέχρι το πως συνυπάρχουμε  με τον υπόλοιπο κόσμο.

Από τις πιό σημαντικές εκδηλώσεις που μπορώ να επισημάνω  είναι οι αγώνες που διοργανώνει το Κέντρο μας και νομίζω πως  είμαστε  από τα μόνα ιδρύματα, γιατί στην ουσία ίδρυμα είμαστε ,  που πραγματοποιεί μί τόσο σγμαντική εκδήλωση , στην οποία  συμμετέχουν πάρα πολλά σωματεία και ιδιαίτερα σχολεία. Γι αυτό  το λόγο το τονίζω σαν γεγονός ότι το ίδρυμα διοργανώνει και και κατά πλειοψηφία συμμετέχουν σχολεία. Έτσι μαζί με εμάς έχουν παρασυρθεί και κάποια άλλα ιδρύματα και συμμετέχουν και αυτά. Αυτό νομίζω πως είναι από τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις που πραγματοποιεί σε μόνιμη βάση το Κέντρο μας.

Επίσης πέρσι διοργανώσσαμε  Ημερίδα , ή τουλάχιστον πραγματοποιήσαμε μία καλή προσπάθεια για να μπορέσουμε να το επαναλάβουμε με επιτυχία στο μέλλον.

Ακόμα οι  ίδιοι οι γονείς οργανώνουν το τσάϊ κάθε χρόνο , το οποίο πραγματοποιείται  στις 3 Δεκεμβρίου  ημέρα  αφιερωμένη στα άτομα με αναπηρία .

Επίσης διοργανώνουμε με ιδιαίτερη επιτυχία το Χριστουγεννιάτικο Bazzar  , το Πασχαλιάτικο Bazzar και βεβαίως δεν μπορώ να μην αναφέρω τα θεατρικά μας όπου παίζουν τα παιδιά μας.

Σαφέστατα η συμμετοχή των παιδιών γίνεται με μεγάλη προσπάθεια και πάντα βέβαια με τον δικό τους τρόπο και άλλωστε οι παιδαγωγοί αυτό προσπαθούν είναι να κατορθώσει  το κάθε παιδί να κάνει αυτό που μπορεί.

Η παράσταση είναι κανονική  με σκηνικά με έντονα χρώματα, κουστούμια , και κάποιους υποτυπώδεις διάλογους , τραγουδάκια και ποηματάκια , ανάλογα με τις δυνατότητες των παιδιών. Άλλωστε με την συμμετοχή τους αντιλαμβάνονται , νιώθουν και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Το μήνυμα μας είναι τόσο απλό , αλλά συγχρόνως και τόσο σημαντικό,  ότι είμαστε και εμείς σαν τους υπόλοιπους ανθρώπους , είμαστε όλοι το ίδιο και έχουμε τα ίδια δικαιώματα , τα ίδια θέλω που κάποια στιγμή επιθυμούμε να πραγματοποιηθούν φέρνοντας μας πληρότητα και ισοτιμία.

Πηγή: mellon.gr